Alles opgebroken

Rond Zwolle is regelmatig gedoe met de trein. Nu wordt er weer gewerkt aan het spoor, dus om naar Bilthoven te komen moest ik eerst met het busje naar Olst en dan verder via Deventer. Dat is ook een mooie stad; de laatste tijd denk ik zelfs aan een nieuw pied-a-terre daar. Maar dat is nog toekomstmuziek. Eerst ging het naar Bilthoven, om weer eens gezellig aan te schuiven naast mijn lieve Eef. Die had van zijn ex een advies gekregen voor een film, De Beentjes van St. Hildegard, en laat dat nou een film zijn die ik ook al op mijn to-see list had staan. Dus zocht ik hem op en we hebben genoeglijk samen zitten kijken. Een mooie film, niet Amerikaans maar Achterhoeks met Herman Finkers die een uitstekend acteur blijkt te zijn.

Wat ik deze week heb bekeken en beluisterd

 Arjen Lubach, Stoorzender. Matig interessant

- Rob Zuidam, Rage d'Amour, over Johanna de Waanzinnige, dreigend, donker stuk met soms heldere flitsen, heel boeiend. Ik heb een link, moet niet vergeten die opnieuw te gebruiken.

- Calliope Tsoupaki, Mariken in de Tuin der Lusten, deze zag ik voor de tweede keer; de eerste keer was lkive. Het is een prachtig stuk, vorm, hoofdpersoon geen zang maar theater=spraak Nog eens luisteren

- Franco Donati, Refrain, veel piccolo, pluksnaren en koperblazers eronder, lijkt op een soort massasprint, en een goederentrein, dirigent Ed Spanjaard https://www.youtube.com/watch?v=2hy9RHj9SJw&ab_channel=TheWelleszCompany

- Gesprek, Louis Andriessen https://www.youtube.com/watch?v=kyNqpKvqFvA&ab_channel=SlagwerkDenHaag heel grappig en knap, een leuk idee om bij een slagwerkensemble de stemmen te gebruiken als slaginstrument.

- Ik weet je wachtwoord, boek van Daniël Verlaan over wat er allemaal mis kan gaan bij je computerhandelingen. 

- Tom Nichols, The Death of Expertise. Waarom wordt kennis zo slecht gewaardeerd tegenwoordig? Dunning (van Kruger) heeft onderzocht en merkte op dat velen niet in staat zijn (door gebrek aan intelligentie en/of door gebrek aan educatie) een stapje terug te nemen en naar zichzelf te kijken, metacognition. En bij gebrek daaraan, weten ze ook niet wat ze niet weten, begrijpen ze ook niet wat ze niet begrijpen. En van de weeromstuit denkt men dan, het zelf allemaal wel te weten, beter dan de experts zelfs. Dunning denkt dat dit gebrek aan metacogniation het ontwikkelen van een mogelijke narcistische persoonlijkheid bevordert. Dat is niet niks. Daarbij komt de grotere zichtbaarheid van elkaar in de haren vliegende experts, en een vuilniswagen vol zogenaamde informatie die over ons allen wordt gestort in de social media. Kortom, mensen denken dat ze iets kunnen, en dat experts niet beter zijn dan een ander, ergo dat zij even goed zijn als experts (logisch foutieve redenering) enz. enz.

Muziek

foeilelijk speldje

 Deze week heb ik weer veel geluisterd naar mij nog onbekende componisten. Bijvoorbeeld:

Klas Torstensson, A Cycle of the North - ook hier hoor je het ijs tinkelen, en de koude wind voel je. Veel expressie, boeiende samenklanken.

Mompou, Musica Callada - inderdaad 'muziek die de mond houdt', stille taferelen, heerlijke sferen.

Bert Visman - Aan Iedereen - niet mijn soort muziek, lijkt op Huub Oosterhuis, van die brave reliklassiek, met weinig modulatie maar geen minimal music. Tot mijn verrassing had hij dit koorwerk gecentreerd rond het gedicht Een Sneeuw van J.H.Leopold; dat heb ik ook op muziek gezet, maar heel anders. Ik vond zijn 'Noach' wel aardig trouwens, maar ook niet spectaculair.

Stravinsky, Sacre du Printemps - Anne-Maartje zei dat als ze geen inspiratie meer heeft, altijd naar de Sacre gaat luisteren omdat er zoveel in zit. Moet ik ook vaker doen.

Calliope Tsoupaki, Mariken in de Tuin der Lusten - ook bij tweede keer bekijken een krachtige opera, mooie lijnen, indringende neo-middeleeuwse muziek. Bijzonder dat ze de Mariken laat spelen door een actrice, die schreeuwt, fluistert, snikt, maar niet zingt. Dat doen de anderen. De val van Mariken uit de lucht, neergegooid door Moenen, blijft spectaculair. Ik herinner me het einde anders dan deze registratie. Hier is een oude vrouw in de ketenen, in de live uitvoering was het Mariken zelf, oud geschminkt maar weer jong toen ze stierf. 

Verder heb ik zitten knutselen aan De Vogel, van Ida Gerhardt en het is gelukt: het duet dat ik ervan heb gemaakt, is af. 

Het speldje op de foto, met Beatrix en Claus, is uit mijn oude verzameling speldjes. Op zolder heb ik er nog een restant van liggen. Kwam dat even goed uit: hier prik ik tegenwoordig mijn eitjes mee aan, bij het koken. De kopspeld trok te snel krom onder dat prikgeweld. Komt die oude hobby toch nog van pas. 

Auto met chauffeur

Vanmiddag kwam Douwe langs met zijn glanzende Tesla model 3. Eef, die altijd zegt niets met auto's te hebben, stond er verlekkerd bij te kijken toen de bolide eenmaal op de oprit stond. Het was heerlijk zonnig, dus we zorgden dat de schuurdeur open stond zodat Douwe direct naar de tuin kon lopen. Daar zaten we thee te leuten, te babbelen en te genieten van de zon en de middag vloog om. Douwe bleef niet eten dus de grote pan met rode kool, uien en kerrie bleef onaangebroken tot hij wegging, met medeneming van Eef die ontzettend graag in die blitskar wilde meerijden. Net als de buurman, te zien aan de strakke blik die hij op dat strakke blik wierp. Maar die mocht niet! Eef wel, en hij glom als een kleine jongen toen hij de deur van de Tesla naast zich dicht trok.

Amsterdamse Veld

Ons land kent een aantal prachtige natuurterreinen. Van hieruit zijn ze makkelijk te bereiken: meestal zijn ze niet verder dan anderhalf uur reizen hier vandaan. Het Amsterdamse Veld is er zo één. We hadden besloten om daar vandaag naar toe te gaan. Dat is een deel treinen en een deel bussen, en tot mijn genoegen werden we in Weiteveen vrijwel voor de opgang van het Bargerveen afgezet. Want eerst deden we een stuk Bargerveen. Dat was prachtig, nat en ruig, midden in een open stuk tussen de berkenbosjes hebben we even een boterham gegeten en genoten van de stilte. Maar het Bargerveen is niet zo groot. Je steekt de weg over en dan kom je in het Amsterdamse Veld. Dat is groter, en de paden erdoorheen leiden je eveneens door grote plassen met rietpollen en vergezichten van een waterlandschap. Veel watervogels waren er niet; daarvoor is het gebied te schraal. Er zwemmen bijvoorbeeld geen vissen, en ook insecten hebben we niet gezien. Des te mooier waren de zaadschietende rietpluimen, het veenpluis en een enkel hoekje met omgevallen berken in een plas. De zestien kilometer die ik had uitgezet schoten voorbij. Bij de bushalte van Zwartemeer aangekomen zag ik de bus al aankomen, maar in de verkeerde richting. Nu was er daarna niet veel meer, Nederland houdt daar zo'n beetje op, dus de andere kant zou niet lang op zich laten wachten. Eef hield de bus aan en inderdaad, even verderop zou de chauffeuse draaien. We mochten er al vast in, want het was nogal koud geworden. Keurig op tijd kwamen we in Emmen en reden naar huis waar een lekker bakje KK (kant en klaar) op ons stond te wachten. Laat dat nou het restje chutney zijn waar we vorige week zo naar zochten! Het ging erin als koek, samen met mijn heerlijke gebraden wildernisvlees.

Geen toegang

Op zo'n mooie dag als vandaag is het ideaal om even naar het naburige Heino te gaan voor wat inkopen bij de boer. Zo ging ik op pad en liep weer te genieten op het zandpad direct naast de halte van de trein. Deze keer liep ik eerst even een zijpad in. Op Komoot stond dat het kon, met daarna een twijfelachtige aansluiting - die wilde ik onderzoeken. Ik kwam langs twee alleraardigste boerenstulpen midden in het bos. Daaromheen lag een kleine akker. Waar Komoot aangaf scherp naar rechts, kon ik inderdaad die kant op en gewoon doorlopen. Toen kwam ik bij een hek, waarvan niet duidelijk was of je er door mocht of niet. Er liep een recht pad achter, over gras, dus ik heb het maar gedaan. Ook dat voerde langs een weiland tot alweer een hek waar een bordje op hing. Dat was alleen van de andere kant te lezen dus ik ging door het hek. Er stond: eigen terrein. Maar het was duidelijk dat je parallel aan dat pad door het bos had gekund, dus geen probleem. Ik liep verder en kwam zoals verwacht weer op de oude weg uit. En daar hing bij een paal een bord: verboden toegang. Ach ja, zo leer je de omgeving kennen. Ik liep door naar de boer, kocht mijn groenten en drentelde weer terug naar huis, met een omweg langs een ander, vrij pad door het bos omdat ik ruim de tijd had voor de trein kwam.

Naar de hemel

Aan het eind van mijn wandeling naar Nijverdal, gisteren, ontmoette ik een oudere heer die wel om een praatje verlegen zat. Hij vertelde me dat hij in Nijverdal was geboren en getogen, dat hij heerlijk eenzaam in de bossen woonde met als dichtsbijzijnde buur de boswachter, een kleine kilometer verderop. Hij liep al zijn hele leven rondjes door dit bos en had geen enkele behoefte aan meer vergezichten. Trots vertelde hij dat hij elk gangetje, elk steegje in het bos kende, ieder watertje, elke plek waar dieren zich laten zien. Ja, Nijverdal was ideaal om in te wonen. Het had alleen één nadeel. Als je hier was geboren en getogen, zoals hij, dan kwam je niet in de hemel... want daar was je al.

Korhoen, en toneel

Ja hoor, de nieuwe wasmachine staat er en doet het prima. Wel een opluchting; ik was een beetje benauwd dat de oude de trap niet meer af kon, of de nieuwe er niet op. Maar alles is prima gelukt gisteren. Daarom had ik vandaag de handen vrij. Eef was oppassen op de kleine Ronja, ik had hem mijn Australische geluksei voor haar meegegeven, het kleintje met de aboriginal versieringen erop. Ze was er blij mee en sprak een verlegen 'dankjewel' in mijn whatsapp. Dat ontving ik op de Sallandse heide. Ik liep midden op een uitgestrekt terrein, volkomen verlaten en ruig, in een koud zonnetje maar toch, zon. Ik zwierf van Nieuw Heeten naar Nijverdal en liep in dat woeste heidelandschap in stilte, toen ik plotseling een schrille kreet hoorde: een korhoen paartje vloog op, en zocht toevlucht in een boom die eenzaam uit de heide opstak. Ik had goed zicht op het prachtige zwart met de rode kop van het mannetje, en het gedekte kleed van het vrouwtje. Hopelijk hebben ze een nest, en gaat het de goede kant op met deze bedreigde vogel! Voor 's avonds had ik een link van toneelgroep Maastricht inzake de voorstelling Peachez, een toneelstuk van Ilja L. Pfeiffer. Ik heb een tijdje met stijgende verwondering zitten kijken. Een hakkelende, onzekere speler - moest een hakkelende, onzekere man voorstellen - had een soort relatie met een meisje uit de sexindustrie dat daar kennelijk uit wilde, en dat om de haverklap schuttingwoorden zei. Ik ervoer het gehakkel van de speler vooral als ONnaTUURlijk (... hoe bedoelt u?) en zette het verhaal halverwege uit. Het wilde me maar niet boeien. Indertijd had ik gedacht om voor dat toneelstuk naar Maastricht te gaan. Dat is er niet van gekomen. Toneel is toch niet mijn ding, lijkt me.

Ineenstorten

Voor de tweede keer deze week deden we Pilates gisteren. Arme Eef zweette zich suf. Er moest toch gewassen worden, dus alles ging de machine in. Die draaide zijn was, maar aan het eind gaf hij de geest: wel veel motorlawaai maar geen centrifugeren of afpompen meer. Daar stond ik het water uit te knijpen. Requiescat in pace voor de wasmachine. Het ding was stokoud: vast al 25 jaar. Dus maakte ik voor na mijn vergadering van vandaag een afspraak bij de elektro shop om een nieuwe uit te kiezen. Ik had online al wat gekeken naar mogelijkheden. Eigenlijk alle machines zijn prima dezer dagen dus ik liet me uiteindelijk leiden door de overweging dat ik liefst service in de buurt heb. Er stonden prima modellen in de winkel, ik hakte de knoop door en ze konden beloven dat ze morgen komen afleveren. Dat betekent dat ik niet één was hoef over te slaan!

Tongerense heide

Op de grote stille Tongerense heide

Nu ik los ben op Komoot maak ik steeds nieuwe wandeltracks. Zo leren we de hele Veluwe kennen. De route van vandaag was werkelijk prachtig: van Vierhouten naar Emst via de Tongerense heide. Dat is best een stuk, 17 1/2 kilometer, maar het liep soepel en het weer was prachtig. Zonnig met wat dichte wolken soms, en geen slechte temperatuur, een graad of 10. Waar we overheen werden geleid was een dichte, vol begroeide heide met overal kleine en grotere vennetjes. Het was een heuvelachtig gebied, met grote eenzame bomen daarin. Bovendien was het enorm groot; nergens was iets te bekennen van menselijke bewoning, kabels of wegen. De lucht was maagdelijk blauw; geen vliegtuig doorkliefde het zenith. Dit mag je wel paradijselijk noemen. Toen Eef mij ook nog meenam om ons boterhammetje op te eten aan de rand van een verstilde plas, verscholen onder de bomen, kon de dag met een gouden randje in het grote boek. Uiteraard haalden we de bus naar huis precies op tijd - op zo'n dag gaat zelfs dat goed.

Naar de kapper

 Naar de kapper! Na bijna een jaar vond ik het weer tijd worden, en het mocht ook weer want de kappers zijn weer open voor publiek. Bij Lisa vond ik een deskundige dame, die me knipte terwijl ze de huidige wereld van alle kanten doornam. Wat kunnen kappers toch kletsen! Dat is een vaardigheid die hen uitstekend geschikt maar voor dat beroep. Natuurlijk is het C-woord een belangrijk onderwerp. Je moet constateren dat veel mensen geen flauw idee hebben dat er verschil is tussen een bacterie en een virus, laat staan wat de effecten van de een of de ander kunnen zijn. Daardoor ontstaat er angst, die niet meer weg te nemen is. Ik heb er weinig over gezegd, je kunt toch niet verwachten dat men je kan volgen zonder kennis. Mijn haar heeft ze keurig gedaan. Dat zit toch weer lekker, na zoveel tijd.

Witte wereld

Hagelstenen in mijn voortuin

Het is nog maar een week geleden dat het de warmste 31 maart ooit gemeten was, dik 24 graden en op sommige plaatsen nog meer, en nu is het gewoon ouderwets aprilletje zoet met zijn witte hoed. De hagel stroomt neer uit de hemel, er vallen sneeuwbuien, het waait en kortom: het is lente, een koude lente. Daarom ga ik er niet op uit, en ook omdat ik snotverkouden ben. Mijn stem is gereduceerd tot een dun draadje, hees tot afwezig geluid. Mijn buik doet ook niet gezellig. Maar even wachten tot het weer warmer wordt, dan doe ik weer mee. Maar Eef en ik hebben het wel gezellig deze dagen. Wij zijn lekker aan het cocoonen.

Nieuwe huisdieren

Van mijn geringe hoeveelheid afval wil ik al lang nog minder afval maken. Dat kan door het plastic te vermijden, hoe lastig dat ook is, door geen overbodige spullen te kopen en door vers voedsel aan te schaffen. Daar blijft altijd wel iets van over. En dat kan dan op de composthoop. Nu heb ik nog geen composthoop en daar heb ik iets op gevonden. In Oostenrijk maken ze een heel mooi wormenkrukje. Dat is een mooi zitornament voor buiten, en daarbinnen wordt gewerkt. Door wormen inderdaad. Vandaag kreeg ik het in huis, met een kristalheldere gebruiksaanwijzing. Ik moest het karton van de verpakking scheuren en weken; dat was het eerste voedsel voor de wormen. Daarna mochten ze op de natte papieren, met bijgeleverd substraat. Nu mogen ze even wennen, en dan krijgen ze toch een feestmaal! Meloenpitten en theeblaren, het kan niet op. Welkom nieuwe huisdieren! Werk maar hard aan het maken van nieuwe, gezonde grond.

Een bak vol wormen

Geen grap op 1 april

Vandaag waren wij getuige van de afgang van onze demissionaire minister president, van de verkenners van de formatie en van de Ruttedoctrine in het algemeen. Liegend en bedriegend zwom Rutte tegen de stroom in, had dit vergeten en dat vergeten, dingen niet zo maar zo bedoeld, en werd verschrikkelijk in zijn hemd gezet. Toch heeft hij ook nu weer een motie van wantrouwen overleefd, en is slechts met een motie van afkeuring van bijna het voltallige parlement aan de broek afgedropen. De SGP toonde zich geschokt, de PvdD vond de hele VVD niet meer geloofwaardig, alle fractieleiders waren woest over wat er gebeurd was in de aanloop naar de formatie. De grap is dat Rutte gewoon zei dat hij weer een kabinet Rutte IV wil laten formeren. Met als verkenner / informateur iemand die boven de partijen staat. Ik weet nog wel iemand: Beatrix, of desnoods Wim-Lex bij haar aan de hand. Waarom was dat ook weer afgeschaft, dat de Koning de formatie in gang zette? Als je nou toch zo'n instituut hebt, maak er dan gebruik van.