Serieel

Een afspraak met Jan-Peter gaat natuurlijk door. Daarom verscheen ik vandaag in Den Haag, met weinig fiducie want het programma Finale ontglipt me, en ik had nauwelijks inspiratie gehad om iets op papier te zetten, om over de tijd ervoor maar niet te spreken. Maar Jan-Peter, vrolijk als altijd, legde me van alles uit en nu zie ik weer mogelijkheden. Verder gingen we in op wat een 12-toonsstuk de moeite waard maakt en hij gaf me de opdracht om naar bepaalde drumstukken te luisteren en die mee te tikken. Interessant!

raar beest

Daarna reed ik door naar Marjorie in het ziekenhuis. Nog altijd, die arme meid. Ze baalt als een stekker van de onzekerheid, en voelt zich een object waaraan gesleuteld mag worden. Ze wil zo graag naar huis! Het was dus maar goed dat ik even langskwam, een beetje bezoek helpt altijd. In het ziekenhuis verbaasde ik me over een vreemd sculptuur: half zeehond half eenhoorn, zou je je zo voelen nadat er aan je is geopereerd?