Het kan niet op dezer dagen. In het dorp worden de Wiejese Diekdagen gevierd, met kermis, suikerspin en teringherrie. De boerenjongens en -meisjes lummelen wat rond op het piepkleine plein waar ze coronaproof hun geld kunnen uitgeven aan allerlei ongezonds.
 |
Lol op het dorpsplein
|
Tegelijkertijd was er in de Nicolaaskerk een concertje. Als nieuw gemeentelid (niet van de kerk maar van de gemeente) wilde ik natuurlijk daar naartoe. Deze kerk heeft onderdelen die nog uit de 11e eeuw stammen, en veel nog uit de 13e eeuw. Hier moeten dus de teruggekeerde soldaten van Napoleon ter kerke zijn gegaan, als ze nog geloofden. Want het is een feit dat de overlevende Ruslandgangers in Wijhe zijn neergestreken. Het waren pontonniers; ze hebben een brug geslagen over de IJssel bij wat nu het Kozakkenveer heet, van bootjes die werden gevorderd bij de plaatselijke bevolking. Er is nog een oude tekening van die botenbrug.
Nu was daar het concertje door Rianne Hoek van Dijke. Zij opereert vooral in deze omgeving. Ze gaf een aardig concert, door de stijlen Barok - Klassiek - Romantiek - Expressionisme heen. Een uurtje duurde het maar, in de kerk die heel veel stoelen had geblokkeerd. Maar met een opkomst van 60 personen waren de organisatoren dik tevreden! Ik had een genoeglijk uurtje en kon daarna nog even langs de kermis schuiven om bij de supermarkt wat boodschappen te halen.
 |
De handen van Rianne op het klavier van het orgel
|
 |
Het orgel van de Nicolaaskerk
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten