IJskelder

een onverwacht stukje cultuur in het bos

Het was maar de vraag wat er vandaag te doen zou zijn. Alles is behoorlijk uitgestorven, ik heb alles in huis wat ik nodig heb, Eef was de deur uit en het was stralend lenteweer. Daarom ben ik eerst maar eens de hortensia gaan uitdunnen. Mijn lievelingsplant is het niet, maar Ingeborg, met wie ik aan de praat kwam, vertelde dat op deze grond lang niet elke plant het doet. Het is zeker klapklei, waar de wortels moeilijk doorheen kunnen. Een karwei is het wel, dat wegknippen van de uitgebloeide toppen. Je voelt het behoorlijk in je rug. Dat is nou net het laatste wat ik wil veroorzaken, een vastzittende rug, dus ik stopte er halverwege mee en besloot een stukje te fietsen richting Raalte en daar eens te kijken of er ook wat bos in de buurt staat. Zo gezegd zo gedaan. Op de fiets richting Raalte zag ik al snel dat dat niet een tochtje is dat je voor je leut doet. Het landschap is er nogal saai; maar bij boerderij 't Zwervel was zowaar een bosgebiedje waar je in kon lopen. Daar zette ik de fiets neer en ging op mijn gemak het kleine gebiedje in. Tot mijn genoegen zag ik dat er een ijskelder ingebouwd is in de grond. Het zag er wat verlaten uit, maar niet totaal verwaarloosd. Het stukje bos is wel klein, maar is best aardig. Ik maak me sterk dat als je er aan de noordkant uit gaat, er een verbinding is met een bosje weer wat verderop. Dat heb ik nu niet gedaan, ik liep terug. Daar was ook nog een zitje gemaakt met stronken waar een latje op lag. Het latje was zo oud, dat het geen gewicht meer kon dragen, hetgeen ik kon constateren toen ik voorzichtig mijn achterste neerliet op de stronk. Eventjes kon het wel, ik had mooi uitzicht over de velden. Daarna zocht ik de fiets weer op en ging naar huis.