Lege borden

Blijf wandelen, is de boodschap van degenen die in deze crisis adviezen geven over de gezondheid. Dat is niet aan dovemansoren gezegd bij Eef en mij. Omdat we alles al in huis hebben, gaan wij eruit. Deze keer was het voor een korte wandeling, van Lochem naar Barghem, een stukje van 8 km dat we al eerder hadden gedaan. Het was akelig fris en het zag ernaar uit dat het ook nat zou worden, maar gelukkig bleef ons dat bespaard. Dit stukje is erg fraai om te lopen en te zien, het was dan ook erg leuk om weer langs de Berkel en de mooie vistrappen te lopen. Deze keer doken we Lochem even in, en hoewel het vrijwel uitgestorven was, had het toch een open en prettige sfeer. De slager Sieverink was open en Eef kon het niet laten om daar droge worst te kopen. Verder op weg ontmoetten we een oudere heer die duidelijk om een praatje verlegen zat. Hij was gepensioneerd dierenarts en we spraken even over het kapot fokken van honden, en over het gedrag van ganzen. Toen we in Barghem aankwamen was eigenlijk het idee om daar nog even heen en weer te lopen, maar ja, dat was buiten de OV engel gerekend. Uiteraard kwam de bus er precies aan. Zodoende vertrokken we maar terug naar Deventer waar de Intercity naar Zwolle nog altijd rijdt - en die doet net mijn dorp aan. In de onderdoorgang naar de sporen viel het me ineens op: alle reclameborden waren blanco. Er was geen schreeuwerige aanbeveling meer van spannende boeken, verre reizen of speciaal ademende sokken. Ook op het perron was geen boodschap meer te bekennen. Wat een rust geeft dat.

Terug op het honk heb ik voor mezelf een lekker bakkie thee gemaakt van een kruidenmengsel uit Slovenië, dat ik op de Wandelbeurs gekregen heb. Heerlijke thee! weer heel anders dan mijn Oudemansmengsel, maar zeker ook thee waar je vlinders van in je buik krijgt.