Dwars over de Veluwe

Naar het westen ging het vandaag. Het was een echte wandeldag, mooi weer maar niet te heet, en ik maakte mijn rugzak klaar voor een lange wandeling. Ik had uitgezocht gisteren dat je vanaf Emst een acceptabele lengte om te lopen hebt naar Nunspeet, daar wilde ik op de trein naar Bilthoven. Vanuit Zwolle is er een mooie aansluiting met een bus naar Emst, die duurt drie kwartier waarin ik lekker heb zitten lezen. Aangekomen in Emst had ik meteen de route te pakken. Die voerde mij dwars door de Veluwe, een schitterend en afwisselend gebied met heide, vliegdennen, wat loofbos, halfopen terrein met boerderijen en landhuizen, maar ook langs het Verscholen Dorp achter Vierhouten. Dat had ik één keer eerder bezocht, toen met Eef wandelend vanuit een bridgelocatie. Nu kwam ik er weer en het was weer imposant. Het idee dat hier tientallen mensen hebben geschuild voor de bezetters, onder de grond, met alleen de hulp van de Vierhouters voor hun voedsel, en alles in het grootste geheim, de grootste stilte. Uiteindelijk was er een jongen die het niet kon volhouden en die net die ene faux pas maakte waardoor ze zijn ontdekt. Een eindje verderop was een plakkaat met de namen van gefusilleerden, maar de meesten zijn afgevoerd. Ik bleef daar lunchen.
Vervolgens liep ik door een even schitterend stuk door naar Nunspeet. Pas bij de rotonde bij het spoor kwam ik op bekend terrein, tot dan had ik niets gelopen wat we op onze frequente bezoeken aan Nunspeet al eerder hadden gelopen. Het zijn 20 kilometers geworden, voor mij een forse etappe, en ik voelde mijn voeten wel!
Deze week heb ik gelezen: 1- Joan, van Simon Fenwick. Het beschrijft het leven van en rond Joan Leigh Fermour en het geeft inzicht in het leven van de upper class van de Britten. Joan was een rijke erfgename, maar moest tot de erfenis in haar eigen onderhoud voorzien met fotografie van architectuur. Daar was ze goed in. Haar eerste verloofde probeerde als schrijver aan de bak te komen en slaagde daar maar matig in. Haar tweede verloofde en jaren later echtgenoot Patrick Leigh Fermour - die van die prachtige reis van Hoek van Holland naar Constantinopel - was net als zij dol op Griekenland. Hij heeft geprobeerd daar te werken, maar bleek eruit te zijn gegooid omdat hij volgens zijn superieuren 'ongeschikt was voor welke ambtelijke functie dan ook'. Haha, dat werpt een nieuw licht op deze man met zijn flux de bouche. Bovendien kwam hier aan het licht dat de man eerst en vooral dacht aan Patrick Leigh Fermour, en dan pas aan anderen. Praten kon hij, en hij was heel knap, maar hij deed uitsluitend waar hij zelf zin in had. En liet zich later nog onderhouden door Joan. Ach ja, zo gaan die dingen. Ze was stapelgek op hem, en ze kende toch genoeg mensen om uit te kiezen.
2 - Macht, van Charles den Tex, een techno thriller maar dan eentje met een twist. Het idee is al unputdownable, maar ook de manier waarop het is geschreven is van een lichte soepelheid die ik nog niet eerder heb meegemaakt. Het einde is daarbij een echte klapper, beslist geen nachtkaars.

Schuilhut in het Verscholen Dorp

3 - De redding van de familie van Cleeff, door Auke Kok. Ook dit is een verhaal dat helder en leesbaar is geschreven. Het is non-fictie, dat alleen al maakt het boeiend, maar het gegeven dat mijn oudoom Arij van der Meer er in wordt beschreven als initiator en organisator van deze redding, maakt me met terugwerkende kracht trots. Ook de verdere beschrijvingen van Arij als mens en zijn inspanningen in de oorlog zijn een balsem om te lezen.