Volgers

donderdag 30 juli 2020

Huisje boompje beestje

Er is in Olst een leuk project op stapel, van ouderen die gezamenlijk een aantal woningen willen laten bouwen en dan in goed naoberschap dat met elkaar bewonen. Daar had ik lucht van gekregen, en zo gingen we vanochtend naar een informatieochtend bij één van de deelnemers thuis. Dat thuis lag in Terwolde, een plaats die uitsluitend maar dan meteen goed bekend is vanwege de flebologiekliniek die daar ooit was gevestigd. Maar daar kwamen wij niet voor; wij kwamen voor grijs en groen wonen. Hartelijk was de ontvangst in een prachtige tuin, bijna een oase met bloemen en planten. De bewoner Henk is agrobioloog, en dat zul je merken. Groene vingers heeft hij. Op het grasperk omzoomd door bloemen werd ons van alles uitgelegd, we konden vragen stellen en gingen daarom na afloop naar huis met voldoende stof om over na te denken. Want je bent er niet in één keer uit, natuurlijk. De mensen waren in elk geval heel aardig, en dat maakt ook enthousiast. Mijn plan was om van Terwolde terug te lopen naar Olst. Dat zou een kleine 12 km zijn, had ik berekend. Uiteindelijk was het iets minder ver, maar wel heel erg mooi. Het pad liep van de IJsseldijk weg en leidde door stille dorpjes, langs beboomde boerderijen - waaronder geitenkaasboerderij Nieuw Grapendaal - en zelfs over een paadje genaamd het Kippeneindje, tussen de maisvelden door. Daar vlakbij had een stevige jonge hond eens poolshoogte genomen en ons besnuffeld, maar het was blijkbaar in orde.

Een wonderlijk uitgedost paardenbeest stond verderop aan de rand van de wei. Kon zo meedoen in een Vlaamse processie. Ik heb het beest bemoedigend toegesproken, het is toch wat, zo aangekleed in de hitte moeten staan. Ons laatste prachtbeeld was dat van de molen van Welsum, die achter de bomen de hoogte in stak. Kort daarna kwamen we bij het pontje in Olst, liepen naar het station waar geheel volgens verwachting Eef nog net in de trein naar Deventer kon springen, geholpen door zijn OV engel. 



1 opmerking: