Vrijdag was het niet gelukt om naar Museum More in Gorssel te gaan. Vandaag kon ik twee plaatsen voor een tijdslot krijgen dat gunstig lag, namelijk eind van de middag. Dus na het schoonmaakwerk en de lunch trokken we erop uit om de collectie van Jan Mankes te gaan bekijken die daar momenteel hangt. Het is maar een kort stukje bussen vanuit Zutphen of Deventer, we hadden een extra uur genomen om even door de omgeving te kunnen lopen. Er is daar namelijk een pontje, het Dommerholtveer, dat de enige overgang over de IJssel tussen Zutphen en Deventer bedient. Het is maar een klein pontje, geschikt voor fietsers en wandelaars. Ik had het nog nooit gezien, leuk toch. De korte wandeling door Gorssel was een hele verrassing. Het dorp lijkt wel wat op Laren NH, maar dan zonder de poenige uitstraling die Laren heeft. Ruim, groen, welvarend, chic, voorzien van alle gemakken en een vrolijke vakantiesfeer. Bovendien blijkt Gorssel te beschikken over een eigen openluchttheater, wat een luxe! een klein podium in een parkachtig bosje met een plaats of 100, ijs en corona niet dienende. Bovendien was daar een bankje met uitzicht op een bekroosde vijver met een prachtig wooncomplex erachter, ook midden in het groen. Een hanetree verder liep de weg naar het veer, toepasselijk Veerweg geheten. Op de dijk aangekomen stopten we, hikkend van de lach. Het pontje, op dat moment net aan de overkant en goed zichtbaar, werd belaagd door een rij fietsers tot op de dijk. Er mochten niet meer dan 15 tegelijk op, dus ze moesten nog wel eventjes wachten! Maar het was een enig gezicht, zonder twijfel.
Op naar Jan Mankes. Bij de poort van More werden we door een zich vriendelijk voordoende Cerberus tegengehouden. Ons tijdslot was om 15.45, dus 15.35 was absoluut verboden toegang. We moesten buiten wachten, hijgerig bij de ontsmettingszuil. NB dit was een plek zonder enige beschutting. Wij hadden geluk met het mooie weer, maar wat als het stormt of regent? Lekker gastvrij. Niet de beste binnenkomer. Maar goed, we kwamen binnen en we mochten door. Maar wel precies via de aangegeven route, en met inachtneming van afstanden. Op sommige plekken mocht je maar met 2 personen tegelijk naar binnen. Het was een kunstmatige situatie die het kijken naar de stukken behoorlijk verstoorde. Je kijkt gewoonlijk eens hier, eens daar, je loopt eens terug, je slaat iets over, nu kon dat allemaal niet en moest je in het tempo van de kudde doorlopen. Dat heeft iets onvriendelijks, zoals bij de kroonjuwelen van de koningin van Engeland. Daar mag je ook niet stilstaan of uit de rij komen. Doe je dat wel, krijg een een slag met een wapenstok van een beefeater. Dat was hier natuurlijk niet aan de orde, maar ik dacht er niet voor niets aan. Het inzinken van de beelden leed er onder. Niet leuk.
Op de terugweg was er een bruidsvlucht van mieren bij de bushalte. We waren weer snel thuis, hebben ook snel maar lekker gegeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten