November Music! samen met Anja en Eef gingen we naar een uitvoering in Den Bosch. Eerst langs bij Anja en Frans, waar we even babbelden en lekker te eten kregen. Maar om 2000 was het toch zo ver: we schoven aan in de Willem II zaal (de oude synagoge) waar Parallax van Jan-Peter de Graaff zou worden uitgevo erd. Mijn verwachtingen waren hoog gespannen, en ik kreeg waar voor mijn geld. Parallax, een aaneengesloten serie van 14 liederen met begeleiding van een kwintet uit België, was een sprankelend stuk met een ongehoord hoge sopraan die deels sprak, deels zong. De fluitist moest drie fluiten w.o. piccolo en een mini slagwerkje bedienen, de violist en de cellist deden ook de triangel en de klarinettist had naast de klarinet een basklarinet en ook zo'n blokje om op te slaan. De pianist had een grote trom met voetbediening en een speelgoedpiano. Kortom, Jan-Peter had 12 partijen verdeeld over het kwintet.
Jammer was dat de tekst niet was te verstaan. Er was wel een uitleg gegeven over het stuk, het heette niet voor niks Parallax. Het ging over een flat earther die probeert om het publiek van haar gelijk te overtuigen. Maar je kon haar argumentatie helaas niet volgen. Volgende keer een libretto uitdelen.
Jan-Peter was in de wolken, en kwam van achteruit de zaal twee keer op om ook applaus in ontvangst te nemen. Terecht. Hoe zou dat voor hem zijn, zo afscheid te nemen van een stuk dat misschien nog een doodenkele keer wordt uitgevoerd? Ik kon hem even een complimentje geven, voor hij werd opgeslokt door minstens 4 knullen die allemaal een hoofd kleiner waren dan hij. Anja was ook onder de indruk. We gingen gesterkt weer naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten