Om elf uur moest ik eraan geloven: de laatste les met JP. Ik schaamde me rot voor de broddel die ik had gemaakt, maar in elk geval had ik iets gemaakt. Het was voor hem de bedoeling om aan de hand daarvan uit te leggen aan welke criteria een cantate kan dan wel moet voldoen. Maar ik vond dat ik niet de leerling kon zijn die hij verdient - en daar was hij het wel mee eens. Daarom heb ik afgesproken dat we er in elk geval tot eind van het jaar mee stoppen, en eerst eens zien of mijn creatieve proces weer op gang komt.
De bieb in Utrecht bleek aan het verhuizen te zijn, maar we konden terecht bij de Winkel van Sinkel, die altijd een prettige plek is. Zeker vanochtend, want het was niet druk en we konden als enigen in de serre zitten. Met JP's luide stem was dat wel zo plezierig. Hij gaf me een hoeveelheid mogelijkheden aan waar ik de komende tijd mee vooruit kan. En intussen kan hij dan werken aan zijn nieuwe compositie voor het Radio Philharmonisch Orkest! Hij gaat als een speer, die kerel. Nog geen 30 jaar, en al overal gevraagd. Wel top dat ik hem heb leren kennen.
 |
| Mariaplaats Utrecht, heerlijke plek om te lunchen |
Op weg naar De Bilt liep ik even langs het conservatorium en trof daar Maurice LvB, met wie ik even een praatje maakte. Hij had een schouderblessure, net lekker als pianospelen je beroep is. Kwetsbaar vak hoor. Ik lunchte op de Mariaplaats uit eigen doos en ging daarna te voet naar De Bilt. Dat is bij elkaar een kleine twee uur lopen, omdat ik de langste weg nam, en dat door een heerlijk zonnige natuur. Eef ontving me met een kop hete thee en zijn allerliefste glimlach. Ik bof maar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten