Karin Bloemen, die heb ik een keer mogen bewonderen toen het koor van zus en zwager - onder leiding van de nicht van Karin - een optreden verzorgde. Erg leuk was dat, erg professioneel voor zover je dat van een amateurgroep kunt zeggen. Maar de professionals erin waren top. Ik las dat Karin een verhaal over haar leven had geschreven als signaal naar anderen: een leven van misbruik en ellende. Dat boek heb ik vandaag gelezen en ik sta versteld over de kracht van dit meisje, dat ze was, en dat een uitweg heeft gevonden uit een jeugd die te bizar voor woorden is geweest. Ook begrijp ik waarom ze dit boek heeft geschreven. Het geeft zo goed aan hoe je op drift raakt, hulpeloos, als kind bij (stief-)ouders die het slecht met je voor hebben; hoe je sexueel alle ankers kunt verliezen en blijft denken dat het zo moet, tot je andere zelf je terugroept en steeds luider zegt dat het niet zo moet. Vele anderen hebben dit meegemaakt en niet te boven gekomen; Karin wel. Diepe bewondering hiervoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten