Verjus

Vóór het persen

In een krantenartikel ergens in de zomer stond een recept voor verjus. Dat is het sap van geperste, onrijpe druiven en volgens het verhaal buitengewoon lekker als zuurtje over bijvoorbeeld de oester, of in een salade. Nu wil het geval dat mijn buren een grote druivenrank hebben staan, voornamelijk om schaduw te geven aan hun volière. Van die rank sproten een aantal takken over naar mijn kant. Tot mijn genoegen kwamen daar flink wat trossen druiven aan. Omdat op die plek een smal, donker stukje tuin is, zullen die trossen nooit rijpe druiven opleveren. Met toestemming van de buren heb ik daarom die trossen aan het eind van de zomer afgeknipt, de druiven eraf gehaald, gewassen en ingevroren. Het was vandaag een mooi moment om eindelijk eens aan de verjus te beginnen. Dus had ik ze uit de vriezer gehaald en ontdooid. Daarna gingen ze in een bak, waarin ik ze met een vork prakte om het sap eruit te krijgen. Dat lukte prima. De laatste sappen haalde ik eruit met de staafmixer; dat sap liet ik in een kopje uitzakken. Het eerste, helderste sap, heb ik geproefd en het heeft een lichte, friszure smaak. Het is zachter dan citroen, maar duidelijk zuur. Met een lik honing heb ik het opgewarmd en opgedronken: heerlijk. De rest zit in de vriezer, voor later in de salade. Of over de oesters natuurlijk.

Na het persen