Volgers

vrijdag 12 juni 2020

De Woestijn

Hoe vaak hebben we al niet over het Hulsthorsterzand gelopen. In de snoeihitte, bij lichte regen, bij sneeuw. We raapten daar de zwarte en witte steentjes, die volgens traditie van Eef en inmiddels ook van mij gelegd worden, of gegooid worden, op plaatsen van uitzonderlijke schoonheid die we willen memoreren, of op plaatsen die iets buitengewoons voor ons symboliseren. Vandaag liepen we er weer, vanuit de startplaats bij de Zwarte Boer. Er zaten mensen op het terras bij de Zwarte Boer, maar de sfeer sprak me niet zo aan. Een verbodskoord, waar je pas langs mocht na de rituele handreiniging; bedienend personeel met kapjes op. Niet meer dan 3 mensen bij elkaar, en ver uiteen. Er stond ook een ijscoman naast het terras, IJsco Cees heette hij, en een ijsje dat wilde ik wel. Het bleek uitmuntend ijs te zijn, handgemaakt op een boerderij, dus ook Eef nam toch een ijsje.

Zicht op het eerste zand bij Hulshorst
De weg naar het zand was weer heel vertrouwd. Er waren weinig andere wandelaars, maar niet minder dan we vroeger wel tegenkwamen; misschien zelfs meer. Maar het zand zelf is net even verder weg, daar zagen we niemand meer. Ook de lucht was helder, vrij van strepen, maar ook vrij van dat kleine vliegtuigje dat altijd laag over kwam vliegen als ik daar aan het zonnebaden was!
Op het tweede zand vonden we de sporen van modern vermaak. Enkele jongelui, vermoed ik, hadden een voorgevormde barbecue van aluminium, inclusief houtskool, gebruikt om op een bankje op het zand hun vlees te braden. Na het eten waren ze zeker te moe om de rommel mee naar huis te nemen, want alles stond er nog, inclusief metalen roostertje. Ik nam het mee om bij de bewoonde wereld weg te gooien. O tempora, o mores! zou Joris Goedbloed uitroepen. Het was broeierig heet, maar net niet te heet om met blote voeten over het lange zanddeel te lopen, iets wat ik zo heerlijk vind. Maar in het bos moesten de schoenen toch weer aan. 
's Avonds vond ik een piepkleine teek op mijn arm, dat heb ik lang niet gehad. Het eten stond al klaar, en ik nam er een wijntje bij.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten