Zonnewende

De grote dag was daar: de zonnewende. English Heritage zou een live video uitzenden vanuit Stonehenge, en dat zou een punt op mijn bucketlist zijn als ik zo'n lijst had. Daarom ging ik er eens goed voor zitten. Dat liep op een fiasco uit. Er bleek een oneindige rij van lieden met exotische namen te zijn die een link hadden gemaakt naar de live video. Als je erop klikte, kreeg je een professioneel ogende site waarop je je gegevens moest aanmelden, waaronder je creditcard nummer. Er stond bij uitgelegd waarom je die gegevens moest leveren. Allemaal oplichters dus. Helaas was de officiële video van English Heritage niet meer te vinden! Het is me dus niet gelukt om de live sessie mee te maken, maar de video van de zonsopgang staat nu wel op Facebook. Die ga ik eens rustig bekijken.

Stonehenge

De zonnewende doet me terugdenken aan de korte periode waarin ik samenwerkte met dichteres Kyra van Ramele. Zij was een dichteres die ik zelf niet zo had gevonden, maar zij vond mij toen ze plannen had om in het kader van het Messiaen jaar een aantal optredens te verzorgen. Ze legde me een aantal teksten voor, en één daarvan sprak me aan. Een soort refrein, of culminatie, daarvan luidde:
Zonnewende - Maanwende - Zielewende. Het gedicht was geïnspireerd op een tragedie in haar leven. De muziek kwam in me boven, en ik schreef vrij moeiteloos een stuk met de naam Zielewende voor sopraan, cello, klarinet en piano. Het duurde ongeveer 4 minuten. Het is vier keer uitgevoerd, en van het kwartet kreeg ik een lief complimentje, in de vorm van een waardering voor een bepaalde passage. Het is heel bijzonder om zoiets mee te maken, ik was er uiteraard bij alle vier de uitvoeringen bij. Het was geheel de verdienste van Kyra dat het op stapel is gezet; ik heb er wel heel erg van genoten.