Weet je nog van toen

Heel de ochtend hebben we herinneringen opgehaald, aan de hand van ons reisschema sinds 2003. En dat was nog niet het begin! De eerste tien jaar doen we nog wel een andere keer. Honderden reizen hebben we gemaakt. Van de meeste konden we nog goed de gebeurtenissen voor de geest halen. Waar zijn we niet geweest? Niet buiten Europa. Maar Europa hebben we grondig verkend. Zo vaak waren we in Duitsland, Luxemburg, Sevilla, Ochrid, maar ook te Amatrice in Italië waar ik zo vreselijk in een burn out zat, dat ik mijn rugzak vergat in het busje. Slovenië hebben we een aantal keer gezien, nog ongerept, nog zonder kassa's voor de massa's. Daar hebben we tussen de kruiden liggen mijmeren, een waar paradijs. We hebben gelopen in het Biedermeijerdal te Oostenrijk, waar de oude heren nog in plaatselijk kostuum liepen en waar gastvrijheid nog echt bestond, wegens gebrek aan toerisme. Lissabon hebben we een paar keer bezocht, we zijn er strontziek geworden en hebben er prachtige voorwerpen gezien, o.a. een gouden torque, jawel, zoals van Titus Manlius Torquatus. Griezelig duidelijk werd dat je iemands torque alleen maar kunt toeëigenen door zijn hoofd eraf te slaan. Ook op andere plaatsen in het slaperige Portugal zijn we gaan kijken, op bijna alle Canarische eilanden, zoals bij Amparo op La Gomera die ons aardappeltjes heeft gegeven die rechtstreeks afstamden van die welke de conquistadores meebrachten uit Zuid Amerika; we zagen bij haar de mooiste zonsondergang ooit. Een flitsweekend op de waterbus in Stockholm. Een verstopt museum in Italië waar de gene van de gemeenschap was tentoongesteld in de vorm van de houten hamer van de genadige dood. Feesten waar we als enige buitenstaanders zonder problemen mochten aanschuiven bij de plaatselijke bevolking, wat we in gepaste bescheidenheid altijd hebben aanvaard, en dan deden we mee: dansen, zingen, een processie zelfs in het bedwelmend geurige Hinojos. Nachtelijke spanning bij het wachten op een bus van het OV in een vreemd land, zou hij komen? Ga maar door, de rij is schier eindeloos. Wat ben ik blij dat we steeds in het heden hebben geleefd, en niets hebben uitgesteld. Wat ben ik dankbaar voor een zo gevuld leven, een hoofd zo vol herinneringen.