Purmerend is meestal het einddoel als er in het riet gewerkt moet worden. Maar er woont ook een nicht van Eef, met haar man die een bedrijf in spoorbenodigdheden heeft bestierd, en die graag zweefvliegt.
Na een aantal pogingen is het nu gelukt om een datum te vinden waarop we samen langs konden komen, en we werden allerhartelijkst ontvangen. Vanaf het station was het een stief kwartier lopen. Ik merkte op dat de nieuwbouwhuizen daar allemaal op eilandjes zijn gebouwd, en dat dat recht doet aan hoe het land er voor de bouw uitzag: graslandjes, omspoeld door sloten, overal water. Ook nu was het een en al water. Het uitzicht bij nicht Vera was verrassend mooi, ze zaten met een enorm terras aan een grote waterpartij waar een tweetal stroken met woningen op uitkwam; zij zaten op de kopse kant Op het terras zou het zweefvliegtuig met gemak kunnen staan. Maar Klaus was niet zo fanatiek dat hij er steeds over sprak, integendeel, Eef had een foto boek meegenomen en het was vooral familie die de revue passeerde, van hem en van onze gastheer en gastvrouw.
Het klaarde weer op toen we de heerlijke lunch op hadden, en we liepen gevieren weer naar het station. Veel meer viel er niet te doen, het was etenstijd toen ik weer thuis was. Er stond paard op het menu, met broccoli en prakaardappelen. Lekker hoor. Daarna hebben we een desastreus uurtje gebridged - alles liep fout. Dus sloegen we er een glaasje op achterover, en ging elk zijns/haars weegs, vooral in verband met de onchristelijke ochtendplannen van Eef. Die wil weer om 6 uur met de bus, naar Dick; diens onjaardag moet worden gevierd. Welterusten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten