Handtekening en merkteken

Dit is het moment

Ook nu weer hadden we een heerlijk ontbijt met kwark. Veel haast hadden we niet, want we zouden met een omweg naar huis gaan. De makelaar belde gisteren namelijk toen ik in het bos liep, om een afspraak te maken voor het tekenen van het koopcontract. Omdat we toch over Zwolle terug moesten, bedachten we dat ik dan de uitstap naar Olst (waar de makelaar werkt) meteen kon maken. Konden we meteen Olst eens bekijken, de andere helft van mijn nieuwe gemeente! Zo kachelden we met de bus en de intercity naar Olst waar ik werd verwacht. Het tekenen vond zijn beslag, en we bespraken nog wat details, tot slot kreeg ik het contract mee.
Nu pas is de koop echt gesloten; en dan nog is het wachten op de financiering van mijn oude huis door die koper. Ik ga ervan uit dat dat verder een formaliteit is, maar houd het in de gaten. We besloten onze lunch in Olst op te eten om zo ook deze deelgemeente te leren kennen. Maar het is duidelijk dat het advies van de makelaar in Raalte klopt. Die zei: Wijhe is veel leuker dan Olst, ga daar kijken. Olst is fantasieloos in vergelijking met Wijhe, rommeliger en niet zo gastvrij. Er is vast ook veel goeds daar, maar het ligt niet op de voorgrond. Nog een reden om blij te zijn met mijn keuze. Ook in Wijhe stapten we weer uit, we gingen op zoek naar het gemeentehuis en de sportfaciliteiten. Nou, die vonden we. Er stonden gebouwen waar die van Bilthoven in kunnen worden neergezet, wat een enorme kolossen. Het gemeentehuis stond een beetje aan de uitvalsweg, bij het industrieterrein, en daar waren ook weer grote bedrijven. De sporthal vonden we ook, hoewel op geen enkele gemeentelijke aanwijzing daarover iets te vinden was. Merkwaardig. Want ook dat was een knoppert van een gebouw, waar je niet overheen kunt kijken. Er zitten sportzalen, muzieklokalen, bridgefaciliteiten. Ook is er een school, een buitenbad en een theater. Dit alles op loopafstand van mijn nieuwe huis. Ik viel van de ene verbazing in de andere. We liepen terug naar de trein door het uitermate gezellige hoofdstraatje met de molen, en reisden door naar Amsterdam.

De directeur van het Rijks opent het feestje

Daar wachtte ons een Vriendenavond in het Rijks, waar je op verschillende zalen met de conservator zelf kon praten over de kunstvoorwerpen. Ik kwam eerst uit bij de conservator van de meubelen die een praatje hield. Heel charmant vond ik dat hij zei: 'meneer X had deze woning georven; mevrouw Y ierf een ander object." Ik wist niet dat er nog mensen zijn die 'erven' daadwerkelijk als sterk werkwoord gebruiken. Maar deze heer kon mij niet verder helpen; ik moest naar Ludo van D. Ik legde hem de foto van mijn art deco kast voor; klopt het dat het Rijks interesse heeft? Maar zoals dat gaat, er is altijd meer werk aan. Eerst zal ik moeten opzoeken wat het merkteken in mijn kast betekent. Als het een kast van rond 1900 betreft, ja, dan zou er interesse kunnen zijn. Zoals de zaken er nu voorstaan, laat ik het even op zijn beloop.