 |
| Een prachtig stukje bij Rhenen |
Alweer vier jaar geleden is het dat we met een groep wandelaars naar Albanié gingen. De groep heeft contact gehouden, en op enkele dagen hebben we in de laatste jaren samen gewandeld. Ook vandaag was het weer zover. Een kleine selectie van vijf man voelde zich geroepen om van Rhenen naar Veenendaal West te lopen. Het was reuze gezellig om weer een lustig bij te babbelen. En we hadden geluk, want de druilregen die was voorspeld, viel in de vroege ochtend. Wij hadden stralend herfstweer. De prachtige bossen en heides waren een lust voor het oog. We liepen door een kudde schapen, met gele en groene sprongmarkeringen op hun achterste, hetgeen bij Evelien uit Zutphen hilariteit wekte. Tjerk, de nieuwe vriend van Hester, was op zijn Amsterdams plagerig - en dat terwijl hij eigenlijk een Fries is. Tom, de arabist van het gezelschap, had weer eens vergeten om de sleutel voor op zijn mond mee te nemen en ratelde aan een stuk door, maar hij had gelukkig wel leuke verhalen te vertellen over al zijn vakanties in oosterse landen. Hij vertelde me dat hij de islamitische belijdenis heeft uitgesproken, gewoon omdat je daar met het Arabisch niet onderuit komt, al meende hij er niets van. Maar volgens zijn kennissen aldaar is hij dus islamiet. Ik herinner me de geschriften van de voormalige diplomaat Marcel Kurpershoek in zoveel van die landen, die precies wist wat ze aan het proberen waren en daarom steeds heeft vermeden om die belijdenis uit te spreken. Voor geen goud werd hij moslim! of ervoor aangezien.
Maar hoe dan ook, wel liepen de 20 km uit, en dat voelde ik goed in mijn benen. Het is weer een tijd geleden dat ik zover gelopen had. Bij terugkeer kon ik aanschuiven aan het maal met Leia, Hugo en Marjorie. We aten oerhollands erwtensoep, lekker papperig voor de gevoelige mond van Marjorie, en spraken over het Friese fierljeppen en de slag bij Ane. Eigenlijk was het een dolkomische bijeenkomst, Marjorie en Hugo streden erom wie het hoogste woord zou voeren. Haast niet te geloven, als je bedenkt wat een kuur zij aan het doen is. Aan het eind was ik uitgevloerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten