's Ochtends kwam Eef om de laatste resten van de tuin om te spitten. Ik gooide de laatste verzameling gedroogde bladeren in de voren en hij ploegde ze weer onder. Mijn verjaardagskado van Theo, een grote zak paardenmest zonder pillen, verdeelde ik daarover en over het gras, dat wel een opknapbeurt kan gebruiken. Nu moet ik de andijvie gaan voortrekken, dat moet in maart gebeuren en voor je het weet is maart voorbij!
Na even zitten ging ik op mijn stalen ros naar Oostbroek: er moest paardenvlees gehaald worden. Elke zoveel tijd bestel ik vlees van Konik paarden, recht uit natuurgebieden, niet te veel want het is vrij mager vlees en dat gaat eerder vervelen. Maar deze keer werd het weer tijd, drie kilo had ik laten wegleggen. Vooraf heb ik eerst even een rondje Oostbroek gelopen. Altijd mooi, die dode arm van de Rijn even te bekijken met de zwart-witte nonnetjes eenden, wat ganzen en de nu nog slapende amfibieën. Ook kocht ik er een grappig klein insectenhotelletje, ik heb nog wel een plekje.
Het boek van gisteren las ik uit, en daarna ging ik naar de vernissage van de schilderijen van Jeroen Hermkens, in de Kelder van Ike Bekking. Zijn naakten waren bedoeld als een ode aan de vrouw. Ze hadden inderdaad een zekere kracht, en zijn kleurstellingen vond ik erg aanspreken. Veel groen, beige en blauw. Ook hingen er ook tekeningen en steendrukken. Het was een mooie tentoonstelling, er was veel interesse, en een kunsthistorica Ans van Berkum hield een inspirerend praatje. Ik heb haar nog gewezen op de collectie van Heidi Horten, die ik in augustus 2018 in Wenen heb gezien met Nathalie.
Door al dat bewerken van de laatste jaren is het mooie grond geworden. Je krijgt vast weer een goede oogst dit jaar.
BeantwoordenVerwijderen