Zo koud is het nu ook weer niet. Er ligt geen ijs, al regent het weer en voel ik de natte lucht het huis in waaien. Maar dan is het juist lekker om te kijken naar een opera, en dat werd deze keer de Finse productie Ice op basis van de gelijknamige roman van Ulla-Lena Lundberg. Waar ik van houd in opera is niet alleen mooie of spannende muziek, maar ook een goed verhaal. Dit is een goed verhaal.
Als de nieuwe pastoor voor twee eilanden op zijn bestemming komt, treft hij daar rivaliserende groepen - er is geen brug tussen de eilanden, in meer dan één opzicht. De vrouw en dochter van zijn voorganger maken het hem ook niet gemakkelijk. De ruwe vissers en boeren hebben een grote aantrekkingskracht voor de voorganger en zijn gezin en ze willen heel graag bij hun gemeenschap blijven. Maar de zee en het ijs die de kerk met de eiland verbinden, hebben hun eigen wetten en er lijken onzichtbare, oude krachten te werken. De nieuwkomers lijken geen besef van hun waarschuwingen te hebben ... De pastoor probeert verbinding te brengen, maar moet dat met de dood bekopen.
De muziek is intrigerend: vanaf het begin hoor je het zingende ijs, de zachte ping-geluiden die er uit kunnen opstijgen. Het broeierige geheel komt goed tot zijn recht. Het lot van de oprechte pastoor is echt triest, en of zijn parochianen ervan leren?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten