Sirene

Eigenlijk is vandaag pas de echte dag dat ik thuis kom. De afgelopen dagen na het vliegen gingen van holderdebolder voorbij, met allerlei klussen en afspraken. Pas vandaag kon de stoom eraf en het tempo naar beneden. Eerst heb ik ouderwets een spannend verhaal gelezen, volkomen inspanningsloos dus, heerlijk. Had ik meteen weer een boek voor mijn winkeltje klaar. Daarna werd het tijd voor een sociale visite: even langs bij Theo en Johnny, om te kijken hoe het met de herstelde zieke staat. Dat was een prettige verrassing: Theo heeft weer praats voor tien, stond al weer in de tuin, hoewel hij niet zelf werkt, er zijn mensen die hem met het spitten helpen, en hij gaf instructies. Want spitten is een kunst op zich, dat heeft Eef enkele jaren geleden van hem geleerd. Matje spitten, goed omkeren zodat er geen groen meer zichtbaar is, en in deze periode ook nog de verzamelde bladeren en paardenmest mee onderspitten. Overigens, het onderspit delven, dat komt uit de tijd dat er dijken werden bewerkt in twee of meer hoogtes langs het water. Je kon bovenaan staan spitten, in het midden of je kon het onderspit delven. Dan kreeg je de modder van de anderen op je kop.
Maar daar heeft Theo geen last van. Met zijn 85 jaar is hij er wonderbaarlijk snel bovenop gekomen, hoewel hij natuurlijk nog geen 100% is. Johnny moet eraan wennen dat hij soms wel de hele dag binnen is, ze weet niet beter of hij is altijd buiten. Maar het ziet er goed uit, hij kan binnenkort zelf ook weer in de tuin bezig zijn, zijn lust en zijn leven.

Na een middag in de zon achter het glas van mijn ramen, was het brood goed gerezen, en dus kon er ook een brood worden gebakken. Dat deed ik bij Eef, want die had me voor het avondeten uitgenodigd. Het eten was lekker, het brood is prachtig geworden. Daarna ging ik voor het eerst sinds tijden weer naar Debbie. In Calpe heb ik wel wekelijks pilates gedaan, maar dat is niet te vergelijken met de trein die Debbie over je heen laat komen. Het viel me niks tegen, ik kan het nog. Ze viel in voor Diane, want anders geeft ze nooit les op maandag.

O ja, die sirene. Het is weer de eerste maandag van de maand, en dan loeit om 12.00 uur de alarmsirene. Ik was net terug van Theo en Johnny toen ik hem hoorde afgaan. Een beetje melancholisch geluid.