Gisteravond na het familiebezoekje ging ik door naar Amsterdam. In het Muziekgebouw werd het jaarlijkse Componistendiner gehouden, en deze keer was ik erbij. Niet zozeer als componist, maar vooral als belangstellende, gewoon om te kijken wat het voorstelt.
Het bleek een gevulde avond te worden, met rijen tafels waar mensen werden ingedeeld volgens 'voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht' met pakweg zes bij elkaar, en dan konden we samen een hele maaltijd eten. Iedereen had namelijk een gerecht voor vier personen mee moeten nemen, ik had een hoofdgerecht gedaan, in de veronderstelling dat de meenste mensen met voorafjes en toetjes aankomen. Dat had ik goed gezien. Bij binnenkomst in het Muziekgebouw was ik al begroet door Anne-Maartje en Remy, en bij hen schoof ik aan. De Componiste des Vaderlands stond vooraan te praten, en ik ging haar even begroeten en werd uiterst hartelijk teruggegroet.
Eén van de doelstellingen van zo'n diner is natuurlijk het onderling contact. Dat was niet heel makkelijk, want er was een bijna doorlopend programma van nieuwe muziek. Iedereen gaf daar de volle aandacht aan, ook de dame tegenover mij die niets met muziek had maar wel heel veel over zich zelf wist te vertellen. Nog voor het voorgerecht op tafel kwam, ging ik een plekje verzitten zodat ik tenminste met musici en componisten kon praten. Maar zoals gezegd, veel praten lukte niet zo.
Het was niet erg, want het programma was bijzonder boeiend. Veel videokunst, technologische hoogstandjes met synthesizers en met een website waar je met andere musici tegelijk kunt spelen.
Een waanzinnig orgelstuk, een filmpje over een al zwaar demente Mischa Mengelberg die met een schattige kleuter een duet improviseerde, een paar improvisaties met cello en met basklarinet, zang of liever vocalise met een aangestreken stuk metaal, een stuk uitsluitende gebaseerd op gebroken akkoorden dat heel dwingend klonk, en als klap op de vuurpijl als laatste onderdeel een quadrofonische improvisatie van groepjes musici.
Het eten en drinken was wel opgegaan. Aan het eind kon ik nog even praten met componist JPDG die komende week zijn derde opera in première ziet gaan. Van hem zou ik graag een paar lessen krijgen. Remy stelde me aan hem voor, en ja hoor, ik krijg de lessen. Wanneer zien we nog wel.
Tot slot bedankte ik Calliope, de CdV, en kreeg weer dikke knuffels. Ook moest ik van haar de regisseur van de avond begroeten; ik vond dat hij het zo geweldig had gedaan.
Thuis zat Eef me op te wachten, om het hele verhaal te horen. Zo werd het wel wat laat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten