We zouden vandaag naar de rand van een vulkaan gaan, maar het gaat niet door: teveel wolken. We zouden niets zien. Daarom kiest de leiding voor een cultuurdagje. Als eerste gingen we naar een UNESCO kerk van hout. We werden ontvangen door de plaatselijke Pope, een man met een ontzettend lief gezicht. Hij legde van alles uit over de tekeningen op de wand. Uiteraard allemaal voorstellingen vanuit de bijbelverhalen, geschilderd in een naïeve stijl. Daarna volgde nog een houten kerk. Het was duidelijk dat Roemenië qua cultuur in dit gebied niet veel meer dan dat te bieden heeft.
Vervolgens bezochten we een watermolen. Die werkt nog steeds; er was nog die dag maïs gemalen. Ook is het een wasplaats. Heel ingenieus heeft men achter de molenloop een soort tobbe vastgebouwd, waar het water in kolkt en bruist. Je hoeft de kleren er alleen nog maar in te hangen! Ideaal, dat is een wasmachine-nature. Natuurlijk werd de installatie ook gebruikt om alcohol te brouwen. Het zal ook eens niet. Men denkt in Roemenië dat palinca gezond is, het wordt je overal aangeboden en ze drinken het de hele dag door. Vind je het gek dat ze niet zo oud worden in Roemenië? Wij namen het maar niet, alleen de enige man van het gezelschap kon er niet helemaal aan ontkomen.
Daarna gingen we naar de buren, een boerderij met twee lieve oude mensen die textiel maakten, typerend voor die streek. Daar zat een fantastisch, loodzwaar geitenjak bij dat door de herders wordt gedragen, heel mooi afgewerkt met zwartfluwelen banden. Eef mocht er eentje aantrekken, en met de volksdanseres in ons gezelschap kwam het natuurlijk tot een vrolijk dansje. Hilarisch! jammer dat we de jas niet mee konden nemen, daar was hij veel te omvangrijk voor. Wel kocht ik echte wollen zelfgebreide sokken met een hertenkalf motiefje. Dat worden mijn bedsokken wat ik je brom. Alleen al die kleur, dat zachte reebruin, en dan die verleidelijke zachtheid van de schapenwol.
Wandelen door het dorp dan maar. Dat leidde weer door grazige weiden, kruidenvelden, glooiende hellingen, allemaal heel prachtig om te zien. Bij een koffie tent stopten we even. De eigenaar was een potige jonge man, die doodleuk een houten huis van een ander dorp verplaatste en daar naast zijn restaurantje opnieuw opbouwde! Hij liet ons zien hoe het eruit ziet, en hoe dat in zijn werk gaat. Hij had er meteen maar wat basale verbeteringen aangebracht, vooral in de fundering. Toen kwam zijn vrouw om wat te drinken te serveren.
's Avonds aten we weer in het onderkomen van gisteren, maar deze keer viel het wat tegen. Vooral voor onze vegetarische reisleidster was het wel erg karig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten