Vandaag is Boris Johnson gekozen tot de leider van de Conservatieve Partij van Groot Brittanië, en daarmee tot toekomstig minister-president van dat land. Hij zal desnoods zonder overeenkomst de Europese Unie willen verlaten. Rare jongens, die Britten, Asterix en Obelix zeiden het al. Dat gaat een hoop verschuivingen geven waar weinig mensen blij van worden. En toch, misschien is het op de lange duur een aanwinst. Een beetje buitenland kan nooit kwaad, je moet niet alles gelijk willen trekken. Het is een kracht waaraan je je kunt meten, een uitdaging om je eigen blik te verruimen.
Ik zie trouwens meteen een van de animaties over de platentectoniek voor me, waarin The British Isles opdoemen als afzonderlijk gebied zo rond 200 miljoen jaar geleden, en dat met minimale uitzonderingsperiodes ook blijven tot de huidige dag. En dan zouden ze nu zichzelf niet afsnijden van het Continent?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten