Groot tekort

Het is even wennen: een paar dagen zonder noemenswaardige verplichtingen. Dat geeft de ruimte om weer eens iets te lezen of te schrijven. Maar eerst ging ik vanochtend naar de manueel therapeut om mijn ruggengraat wat rechter te krijgen. Helemaal rechtop lopen wilde namelijk nog niet lukken. Gelukkig was er op deze korte termijn plaats. Het centrum voor die therapie is vlak bij het station, dus ik nam de gelegenheid waar om even op en neer te gaan naar Hollandsche Rading. Daar wordt namelijk een onbekend biersoort verkocht. En aangezien onze nieuwe zoon een fervent bierverzamelaar is... hij had deze nog niet, dat had ik al gecheckt. We hopen hem dit weekend even te zien, en dan heb ik wat nieuwe bieren voor zijn verzameling staan. Tegen twaalven was ik terug. Zoveel dag is er dan niet meer over maar als leesvoer heb ik The Big Short liggen, ook van onze nieuwe zoon, dat de aanloop beschrijft tot de crisis in de jaren 2008 e.v. vooral door de manipulaties in de Amerikaanse huizenmarkt. Dat heb ik jaren daarvoor al gezegd, verschillende keren, ik vond het stinken wat ik las over de huizenmarkt daar. Dit overigens zonder deskundig te zijn, maar ik las toch bepaalde tekenen. En ik had gelijk. De hele financiële sector stortte in. We weten allemaal hoe het is afgelopen.
Dit boek van Michael Lewis doet uit de doeken hoe deze karbonkel zich onderhuids heeft ontwikkeld in de kapitalistische maatschappij, gedreven door hebzucht en domheid, gebrek aan inzicht en aan mededogen, totdat hij barstte. Wat mij mèt de schrijver heeft verbaasd, is dat het nog zo lang heeft geduurd voordat de zaak klapte. Maar waar Lewis de heren Eisman en Burry beschrijft als visionairen, die bewonderd moeten worden om hun scherpe blik, zie ik twee mannen die heel goed zagen dat er werd geplunderd en geroofd over de ruggen van arme mensen en van de toekomst, en dat ze niet hebben geprobeerd om dit tegen te houden, maar juist kans zagen om daar zelf profijt van te trekken. Net zo rücksichtlos als al die anderen.