Het is helemaal niet Ceciliadag vandaag, dat is het op 22 november. Maar ik moest vandaag aan haar denken. Ik heb een serie partituren van de Universiteitsbibliotheek geleend, en moest die vandaag terugbrengen of verlengen. Natuurlijk had ik de afgelopen tien dagen niets gedaan met die stukken, dus werd het verlengen. Eén ervan is de partituur van de Hymn to St. Cecilia van Benjamin Britten, uit 1942. St. Cecilia is zoals bekend - door toeval eigenlijk, een foutieve interpretatie van het Latijn in de antifonen van de vespers te harer ere - de patrones van muziek en musici. Eerder had ik die partituur al eens doorgekeken, en daardoor werd ik toen geïnspireerd tot het koorstuk Chemokar, op tekst van Piet Gerbrandy, ook al zo'n onvoltooide van mij. Nu keek ik de partituur weer door en werd geroerd door de prachtige harmonieën en staande patronen van het koor. Bovendien werd ik me meer bewust van een tekstdeel dat als een refrein in het stuk terugkomt:
Blessed Cecilia, appear in visions
to all musicians, appear and inspire.
Translated daughter, come down and startle
composing mortals with immortal fire.
Ik heb een paar versies beluisterd en blijf het een prachtige hymne vinden, heel passend voor iemand die op haar dag is geboren, Benjamin Britten dus. Zowaar ben ik weer achter de Zwaan gaan zitten. Daar heb ik weer een paar nootjes aan toegevoegd. Ik ben ontzettend blij dat ik dat weer kan opbrengen. En deze keer stop ik niet voordat het af is. Wie weet ga ik dan verder met de Chemokar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten