Door m'n rug

Gisteren voelde ik het al een beetje aankomen. Mijn rug begon te protesteren in de galerie. Vanochtend bij het opstaan is het hommeles: ik ben door mijn rug gegaan. Krom van de kramp ben ik op de fiets gaan zitten, gelukkig ging dat wel, om naar de fitness te gaan. Niets beters immers dan wat fitnessen voor een zere rug. Maar deze keer werkte het niet zo. Op de loopband kon ik met pijn een snelheid van 2,5 km per uur een paar minuten volhouden. Dat is even schrikken. Gelukkig loopt er een fysio dame rond, aan wie je advies kunt vragen over mogelijke andere oefeningen. Ze gaf meteen aan dat ik niet door mijn pijngrens moest gaan en snel wat pijnstillers moest nemen. Ik keek haar raar aan. Dat spul gebruik ik niet; als je je pijn stilt, weet je toch niet of je door je grens gaat. Vooruit dan maar, een paar oefeningen. Dus wiebelde ik op de grote bal wat heen en weer, wat voor- en achteruit. En op het apparaat met handles om vast te houden tijdens het op en neer bewegen, want dat zou ook helpen. Het ging in elk geval beter dan de loopband, ik hield het een kwartier vol. Met de armen is niks aan de hand, dus daar deed ik ook een paar oefeningen, en er is een apparaat om je onderrug te versterken door naar achteren te duwen. Ook dat ging redelijk, en dat had ik niet verwacht. Maar het was me genoeg inspanning, en ik moest nodig onder de douche. Want mijn lekkage duurt nu al een maand en er moet nog altijd iemand gevonden worden die er iets mee kan!