 |
| Het bankje van notaris Dinger |
Er zijn weer werkzaamheden op het spoor. Daarom moest ik met een busje naar Olst om op weg te gaan naar mijn bestemming Lunteren. In die trein las ik mijn boek uit, een verhaal over een uitbraak van een gevaarlijke bacterie, deze keer echt spannend beschreven want het ging goed in op de sociale aspecten. Maar daar was Amersfoort, waar Eef al stond te wachten bij de aansluiting op de Valleilijn. Met enig gehijg zat ik er op tijd: we gingen een route lopen die Eef al eerder had gedaan.
Lunteren is een verborgen juweeltje. Het ligt wel aan een benepen lijntje, met een matige verbinding. Dus het is niet je eerste keuze. Maar als je er bent, merk je dat het een heel mooi gebied is. Er is het Lunterse Buurtbosch, aangelegd mede door de inspanningen van notaris R. Dinger (bijna net als het bier haha). Dat bos is vol, maar open met loof en een eendenvijver en het loopt over in eerst een weidegebied en later, als verrassing, in een vlakte waar de uiterste punt van de laatste Nederlandse gletscher heeft gelegen. Dat is een plek met een heel eigen karakter. Je ziet die knoert bijna liggen.
 |
| Plaquette voor de gletscher |
Iets daarachter begint een zandgebied dat uiteindelijk leidt tot het Wekeromse Zand. Er is een paadje dat daar direct naar toe lijkt te gaan, maar toen ik dat inging kwam ik terecht in een jungle van berenklauw en braamstruiken. Ik heb het paadje een heel eind gevolgd, tot het echt niet verder kon, en waande me in Zuid-Amerika. Eef was me niet gevolgd, die had een korte broek aan, en hij was met een omtrekkende beweging op het zandje terecht gekomen. Ik draaide terug en ging daar ook heen. Van daar af was het net te ver naar het Wekeromse Zand voor vandaag, daarom koos ik een alternatieve terugweg. Dwars over bossen en landgoederen, erg mooi, tot vlak bij het station.
Daarna gingen we naar De Bilt. De telefoon ging: het was Marjorie! zij belde, geholpen door Hugo, vanuit het ziekenhuis waar ze ligt te herstellen van haar zware operatie. Het was wat onsamenhangend, maar ze kon spreken! ik was diep geroerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten