Marktdag

 Vrijdag, marktdag. Met ons tweetjes gingen we inkopen doen, althans voor Eef, hij wilde weer een groot stuk vlees van slager Ultee. Dat bracht hij thuis en daarna wilde hij een fiets voor mij kopen dus we gingen naar René. En inderdaad daar stond een mooie tweedehands fiets, en die is het geworden. Dank je wel Eef! hij moet nog even gereviseerd en dan kan ik hem gebruiken. Eef wilde toch ook wat kippenvleugels dus we keerden weer om, opnieuw naar de markt en daar passeerden we de kippenboer ook wel bekend als De Schele. Het gelukkige echtpaar! zo riep hij uit, nooit om een kwinkslag verlegen. Kippenvleugels had hij wel, en ik wilde wel eendenborst. Ook dat brachten we snel naar huis. Eef bakte snel het net gekochte biefstukje, maar daarna smeerde ik hem weer naar Oost Nederland. Hij had wel mee gewild, maar pas na wat klussen in huis. Toen bleek er een probleem op het spoor te zijn, en is hij maar thuisgebleven.

Op aanraden van de buurvrouw ben ik op de fiets gestapt op zoek naar een open en vrije plukmoestuin, die in Boerhaar zou moeten liggen. Ze legde me de route nog eens uit en ik ging erop af. Het is een prachtige rit, zo in die heldere zon en warmte. Maar ik kon het niet zo gauw vinden. Er was een roodgeschilderd huis met een moestuin ervoor, zou dat het zijn? Ik belde aan bij De Blije Poort, zoals het huis heette, en toevallig kwam de bewoner net aanrijden. Maar zijn moestuin was niet openbaar. Dus reed ik weer verder. Uiteindelijk kwam ik pas bij Broekland het bruggetje tegen dat de buurvrouw had genoemd. Navraag leerde me dat het de Broeklanderhof betreft, die aan de rand van het dorp ligt. Een paar vriendelijke buren die bij een grote vijver bier zaten te drinken, vertelden me dat. Inderdaad lag die tuin daar. Er stonden bloemen, verder wat bramen, rabarber, courgettes, sla. En Monnikskap, dat volgens Google giftig is. Een paar stengels rabarber nam ik mee, tegen een kleine vergoeding natuurlijk, alleen al omdat de tuin er is. Daarna reed ik met een boog weer terug naar Wijhe en vond onderweg aan de Horstweg nog een kast met lekkers zoals jam en aardbeiensaus. Na nog een uurtje bridgen had ik het gezien voor deze dag.

Gelezen deze week: 

Raynor Winn, het Zoutpad. Non fictie over twee zestigers die dakloos raken door domheid, en die ervoor kiezen om dan maar te gaan wandelen. Ze lopen het pad rond Cornwall, te beginnen in Minehead, Wales. Dat is een pad van 1014 km. Ze hebben geen plan, maar hopen op een idee te komen tijdens het lopen. Dat gebeurt niet, maar wel veranderen ze. Hij heeft een slopende ziekte onder de leden, maar wordt allengs gezonder door het wandelen. Zij leert te genieten van het moment, en beiden laten ze zich meevoeren door de stroom van de natuur. In de winter mogen ze bij een vriendin schuilen, dat zou te koud zijn geweest, maar daarna maken ze het pad af. Aan het eind hebben ze een manier gevonden om uit hun toestand te geraken en zie: ineens gaan er deuren open. Maar veranderd blijven ze. Een mooi boek, aanrader.

Erik Betten, Quarantaine. Wel heel toepasselijk in deze tijd. Wat het boek echt interessant maakt is de sociale gevolgen van een afschuwelijke uitbraak die Betten beschrijft. De morele dilemma's en de keuzes van de hoofdpersoon, ene Homme Olivier, politicus en upcoming man, die zich geplaatst ziet voor onmogelijke beslissingen. De reacties van mensen in het afgesloten gebied, en die van daarbuiten. Was het lezen waard.

Michael Moore, Stupid White Men. Niet te lezen. Hij beschrijft een aantal vreselijke misstanden in de politiek onder George W. Bush, maar het is afgestemd op de Amerikaanse lezer en die heeft blijkbaar een bepaalde manier van aanspreken nodig waar ik van in de war raak bij het lezen. Een aantal botte schandalen in diens politiek staan er wel leesbaar in. Maar ach, nu is er Trump, je zou het bijna onschuldig vinden wat Moore schrijft.