Een raadselachtig kistje

Fantastisch weer was het vandaag. De komende dagen zullen minder worden, dus ik ging erop uit. Het zou een rondje Heino - Raalte worden. Het bos daar is heerlijk om in te lopen. Het is eigenlijk alleen maar een langgerekt stuk, maar het lijkt eindeloos door te gaan en eromheen zijn mooie slootjes en weitjes. Deze keer liep ik tegen de richting van de vorige keer in, en kwam bij het zompige berkenbos. Daar moet je een lus lopen, maar je hebt uitzicht op weides aan beide kanten. Ik besloot even bij de wei te kijken. Daar stond een bankje, en op dat bankje stond een raadselachtig kistje. Ik moest terugdenken aan de keren dat we in de bergen, bijvoorbeeld in Oostenrijk maar ook in Slovenië, ergens hoog terecht waren gekomen bij een meestal prachtig uitzichtpunt. Daar stond dan vaak ook zo'n kistje. Het kon open, en dan lag daar een notitieboekje, een stempelkussen met inkt, een stempel en een pen. De klimmer werd beloond doordat je in dat boekje je naam kon schrijven: 'Ik heb dit ook gehaald!' en een stempeltje zetten in je eigen boekje. Want sommige wandelaars hebben zo'n boekje waar ze hun prestaties in bijhouden. Eén zo'n punt was werkelijk midden in een oerwoud. Hoog boven alles kon je eindeloos in de verte zien, en nergens iets anders dan bossen. Een moment om samen even te mijmeren over het leven.
Maar dit kistje kon niet open. Het zat met een niet erg stevige ketting vast aan het bankje en er stonden teksten op die mij wat militair overkwamen. Ik heb het maar rustig laten staan, en ging op zoek naar een ander bankje om mijn lunch aan op te eten. Langs prachtige sloten en door schapenweides kwam ik uiteindelijk in Raalte uit. Daar liep ik nog even door het dorp voor ik precies de verlate trein van iets voor half twee kon halen. Heb ik ook eens mazzel met de trein!