... heeft wel eens een witte hoed. Dat was vandaag het geval. We liepen mutsig een drietje achter in het bos en we zaten net een boterhammetje te eten bij het vijvertje, toen er een lichte bui losbrak. Sneeuwbui, wel te verstaan. Het was klein spul maar onmiskenbaar sneeuw. Toch viel de kou mee. We liepen het rondje af, er was daarna nog tijd om de bieb te bezoeken. Ik las daar een interessant artikel over grondspeculatie: particulieren die lapjes grond (duur) kopen omdat ze denken dat er later huizen mogen worden gebouwd. Vaak is dat niet zo, en hebben die lapjes daarom minder waarde; er moeten weidevogels op. Je zou ook kunnen bedenken dat je dergelijke lapjes juist koopt om er een natuurbestemming voor veilig te stellen! Hier in de buurt zijn daartoe wel mogelijkheden geweest, toch eens nazoeken wat de Dienst Domeinen ervan heeft gebakken.
En daarna naar boer Dirk. Zijn mooie dochter stond er, ik kocht melk en boter bij haar, en ging langs de Plus naar huis. Toen ik daar naar buiten kwam was het pas echt aan het sneeuwen en hagelen! de temperatuur was behoorlijk gedaald en de hagelkorrels lagen op mijn jas. Thuis aangekomen lag daar Eef in de stoel te snurken. Thee moest nog worden gezet. 's Avonds gingen we bridgen, waarbij we allebei in de laatste ronde fout op fout stapelden zodat onze scores flink zakten en Eef kwaad van de bridgetafel wegliep - zoals wel vaker gebeurt. Tja, het blijft een lastig spel.
Ai, ai de frustratie tolerantie is weer eens in het geding geweest.
BeantwoordenVerwijderen