Tienhoven

Een verrassingswandeling uit de koker van Eef: met het busje naar Tienhoven en van daar uit lopen naar de Egelshoek en Hollandsche Rading. Het is geen lang stuk, misschien nog geen 10 kilometer, maar in deze lentedagen natuurlijk prachtig vol nestelende vogels. Daarom ried hij me aan om de kleine kijker mee te nemen. Zelf had hij de grote bij zich.
De rit in het busje was al heel mooi, dwars door Westbroek, en dat is in feite een wondermooi stukje van De Bilt. De vele weilanden, de vrijstaande herenhuizen en boerderijen achter een slootje, verbonden met de weg door allemaal verschillende bruggetjes, oude bomen en begroeiing aan het water, het is een ogentroost. Daar reden we doorheen op weg naar de Nederlands Hervormde Kerk in Tienhoven, waar we uitstapten en waar onze wandeling begon. In de verte achter het stille water prijkt alweer een kerk, ze hebben er daar nogal wat van. Midden in het water zaten drie kouwelijke aalscholvers, elk op een uit het water opstekende stronk. Verderop zijn al drijvende eilanden waar vogels maar wat graag nestelen. Al snel konden we de eerste vogels spotten. Tot vreugde van Eef zat daar ook een seti zanger bij. Die konden we niet zien, maar wel horen. Wat we wel zagen waren fitis, grauwe ganzen, futen, dartelende kieviten, meerkoetjes, en klein grut zoals roodborstjes, koolmeesjes en een winterkoninkje.
Even verderop gingen we zitten op een bankje, en we hebben daar zitten mijmeren tussen de vogelgeluiden en gememoreerd dat 'buiten' altijd ons thuis is geweest, zolang we elkaar kennen.
We gingen weer verder, en kwamen bij het meer begroeide deel: veel riet, en iets drogere grond. Daar zaten vooral ganzen, ook een enkele Nijlgans, een hertje, en een eenzaam vliegtuigje vloog over vanuit vliegveld Hilversum, zonder al te veel lawaai. Veel wandelaars waren er niet, het was wel heel zonnig maar flink koud met veel wind. Daar hadden we minder last van toen we het bos van de Egelshoek instaken. Het oude bos daar stond te glimmen van het jonge groen. De boer op zijn hoeve was opperbest gehumeurd, en voorbij die hoeve staken zaailingen van de beuken hun harde blaadjes boven de grond als een parasolletje. Nog even zitten en kijken, daarna liepen we door naar station Hollandsche Rading waar ik een onbehoorlijk lekkere appelpunt kocht. Eef hielp wel een beetje mee met opeten. Hij kreeg van mij een half maaltje kool met aardappel ervoor in de plaats. Ik was hierna gewoon te moe om nog naar fitness te gaan dus met lichte tegenzin heb ik Debbie afgezegd.