Anna en Jantine in Luik

Het werd een rit met overstappen, maar uiteindelijk viel het mee deze Eerste Paasdag: we gingen naar Luik, om lekker te eten en om naar de opera te gaan, met bonusdochter Jantine en haar vriend Lars. Ondanks de busritten waren we er al om twaalf uur, precies het tijdstip waarop Concordia zijn deuren opent. Dus traden we binnen voor een copieus maal van kalfshersenen (Eef) en goujonnelles (ik) wat een soort visjes bleken te zijn. Met vooraf en met toe, het kon niet op. Lam van de volle maag schuifelden we naar het centrum. Daar had ik een kamer besteld in Hotel Cathedral, wat van buitenaf vrij onooglijk leek, maar toen we na nog wat omzwerven binnen mochten, bleek het toch heel comfortabel te zijn. Om zeven uur kwamen de jongelui aan. We dronken een glaasje vooraf en kuierden vervolgens naar de opera, die op geen vijf minuten ver stond. Wonderlijk was om te merken dat de korte tijd die we gevieren doorbrachten, wel uren leken te zijn, zo vertrouwd waren we weer met elkaar.
We zaten helemaal boven, het schellinkje verpakt als loge, waar we verdraaid weinig zicht hadden, maar plezier voor tien. Lars kwam er na de pauze bij zitten en zo hadden we het heel gezellig. De aankleding van Anna Bolena van Donizetti die gespeeld werd, was schitterend. Jantine zei me dat ze sommige decorstukken hadden nagebouwd van de universiteit van Cambridge, die zij natuurlijk heel goed kent. De kostuums waren van die tijd, prachtig om te zien. Vervolgens kwinkeleerden de twee hoofdrolspeelsters, Anna Bolena en Giovanna (Jane) Seymour, dat het een aard had. Ook de Enrico, Hendrik VIII dus, een bas, blies zijn partijtje mee. De rol van Percy, minnaar en/of geheime echtgenoot van Anna, was die van een tenor die echt op zijn Italiaans uithaalde. Heel mooi allemaal. Na afloop namen we kort maar heel warm en hartelijk afscheid, waarna wij in het hotel direct gingen slapen.