Blauw oog in de Fundatie

Vanochtend keek ik in de spiegel na het tandenpoetsen en tot mijn verbazing had ik ineens een blauw oog. Zomaar, zonder aanleiding. Geen gezicht, een knalrood stuk tot op mijn wang. Maar last had ik er niet van, dus ik ben op de fiets gesprongen voor een dagje uit met Eef en dodochter Nathalie. Zij wilde foto's bekijken, wij kunst, en we kwamen weer uit op de middenweg namelijk de Fundatie in Zwolle. Dat is een heel modern museum met soms zeer aansprekende kunst. Deze keer hingen er vijftig kernstukken van de moderne Nederlandse kunst. Niet allemaal even begrijpelijk. Zo was er een stuk van een Nederlander die zich niet als Surinamer wil manifesteren, met latten en slordig gezaagde Afrikaanse voorouderbeeldjes die soms ondersteboven hingen, veel tekst en ruwweg gespoten lijnen van kleur. Nathalie vertelde dat je moest kijken naar het narratief van dergelijke kunstwerken. Wat is de identiteit van de kunstenaar? welke beelden betekenen voor hem iets speciaals? Hoe vertelt hij zijn verhaal? Er waren meerdere van dat soort stukken, waarvan de meeste me in eerste instantie niets zeiden, maar sommigen weer wel, zoals het stuk Ilya's Birthplace van Tjebbe Beekman.

Ilya's Birthplace van Tjebbe Beekman 

Dat laat een desolate ruimte zien, die je kunt herkennen als een Oostblok-ellendige industrieziekenhuiszaal. Midden daarin schijnt licht op wat een couveuse kan zijn, met daarin iets wits wat een pasgeborene kan zijn. Maar het kan ook gewoon techno-chaos zijn. Het idee van een geboorte te midden van dergelijke psychologische armoe kwam wel binnen. Een ander stuk heette Kismet, in het overzichtsboek zag het er stralend uit, een bijna gouden plas van boven gezien met bomen van heldergroen die schaduwen werpen van de plas vandaan - alsof er licht uit de plas komt. De maker ....... heeft de schaduwen en andere onderdelen geborduurd, en de bomen zijn van haar of touwachtig materiaal. Dat zie je pas als je er met je neus bovenop staat. Maar in het echt is het stuk helemaal niet zo helder, veel grauwer en minder  optimistisch. Ik vond het prachtig.
We namen nog een hapje naast het museum en toen splitsten onze wegen zich weer. Ik sleepte me naar Debbie voor de tweede ronde fitness van deze week.