Het blijft schaven met de liederen, maar de laatste nootjes stonden vandaag toch echt op hun plek. En wat dan? ik had al een nieuw gedicht uitgezocht, maar iets zat nog niet lekker. Met Eef daarover van gedachten gewisseld. Die was vandaag in een vechtersstemming, had zojuist een verbale knokpartij met zijn medebestuurslid naar zijn genoegen afgerond en kon de hele wereld aan. Dus raadde hij me aan om ook de knuppel maar in het hoenderhok te gooien: stel een soort ultimatum. Laat de zanger ook maar eens het achterste van de tong laten zien. Na enig nadenken vond ik dat wel een goed idee, dat een beetje voorbereiding behoefde. Zou een optreden mogelijk zijn? Bij de Kunstkelder gaat het hem niet worden, vanwege de belabberde akoestiek, dat had ik een paar dagen geleden al geconstateerd. Daarom ging ik nu naar het Kunstenhuis en informeerde daar naar de mogelijkheden om de theaterzaal te huren. Het antwoord was positief genoeg om verder te gaan. Meteen schreef ik een mail naar 'mijn' beoogde zanger: wil hij nou wel of wil hij niet. Afhankelijk van het antwoord ga ik het druk krijgen, het komende seizoen (als het doorgaat) of ga ik andere dingen schrijven en partituren bestuderen (als het niet doorgaat) en natuurlijk laat ik dan mijn gedachten gaan over een alternatief. Het mailtje is weg.
Ik wacht rustig af.
Daarna bestelde ik partituren van Leo Orthel bij de UB. Die componist was mij aangeraden door Maurice LVB, en waarom niet meteen daarmee aan de slag gaan! Ze lagen nog dezelfde middag klaar en ik fietste erheen om ze op te halen. Op de terugweg bleef ik nog net een gigantische onweersbui voor. De lucht achter me werd grauw, grimmig en dreigend en de eerste donderslagen waren al te horen. Ik zette er een vaartje in en kwam precies voor de eerste druppels thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten