Waar voor je tijd

Het zwanenwater

Op zo'n schitterende dag als vandaag wil je helemaal niet in de trein zitten, uren reizen om ergens anders een paar uur buiten te zijn. En dan weer terug. Nee, op zo'n dag wil je meteen naar buiten. Het zonnetje straalde, een jas hoefde niet aan en Eef kwam met de ziel onder de arm koffie halen. Dus op mijn voorstel om naar Hollandsche Rading te gaan kwam een enthousiast 'He ja!'. We haalden de bus van iets over half elf en stonden met een minuut of twintig op locatie. Daar liepen we meteen het Einde Gooi bos in, Eef had de onvermijdelijke Komoot aangezet. Het is daar een oase van rust, ik zie er bijna nooit iemand maar wel soms herten die langs galopperen. Deze keer was dat niet het geval. We liepen iets anders dan anders en kwamen daardoor aan het begin van de sloot in het verlengde van de Huidecopersweg. Zo liepen we naar de Egelshoek, waar ik inmiddels 30 jaar geleden mijn wooncarrière in deze regio begon. Het idee was eigenlijk om langs het Tienhovens kanaal te gaan, maar daar lonkte het Bert Bospas ons toe. Dat had ik al zo lang niet gelopen en het is zo mooi. We memoreerden de winter dat de waters er bevroren waren, en dat we de zwanen zagen landen op het ijs. Ze gleden meters door voor ze stil stonden. Een pracht gezicht. Nu was het fourageren geblazen voor de zwanen, de lange nekken tot op de bodem van de sloot gebogen. Een bankje was een mooie plek voor een boterham. Verderop was een bankje waar we in die winter erwtensoep hadden gegeten. Vervolgens liepen we niet het gebaande pad maar daar parallel aan, langs een prachtig veld met veenpluis in bloei.

Veenpluis in Westbroek

Ook de sloten daar waren spectaculair. Nog een stukje door een klein bos, en toen waren we dan toch echt in Westbroek. Wat een mooie wandeling, en zo dichtbij. Dat was nog eens waar voor je tijd! De bus kwam nog niet dus we liepen door naar de kerk, en hebben een aan de weg gekocht peertje opgegeten op de intieme begraafplaats daarachter. Toen was het toch tijd om op huis aan te gaan.
's Avonds kwam zoon Peter nog even langs, ik kwam ook na het eten, en we hebben nog een paar uur zitten babbelen. De DVD die ik hem meegaf voor Jessica had hij natuurlijk weer laten liggen...