Net nu ik aan de beurt ben om de griepprik te halen, staat er in de kranten dat de overheid graag wil dat je als gezonde 60+ er die beurt voorbij laat gaan en het vaccin spaart voor nog ouderen. Er is dit jaar namelijk een run op de vaccinatie - voor zover dat gaat met rollators en elektrische karretjes. Ik heb het even overwogen, maar de prik haalde ik altijd uit overtuiging en dat doe ik ook nu toch weer. Er stond een hele file bij de sporthal, maar oh wat ging het efficiënt. Er waren minstens vier wachtlijnen, en je stond nog niet anderhalve meter achter iemand of je mocht al opschuiven. In de zaal zaten jonge meiden aan schooltafeltjes met een bak voor de formulieren en een bak met spuitjes. Elk tafeltje werd geflankeerd door een tweede jonge meid die al in de aanslag stond met een naaldje. 'Jas hem er maar in!' zo zei ik tegen de prikster en dat deed ze. Ik merkte er niets van en kon meteen via de aangegeven veilige route over de basketbalstrepen heen naar buiten lopen. Zo hoop ik weer een winter beschermd te zijn tegen influenza, een ziekte waar ik ooit bijna aan ben overleden.
Die ochtend had ik al de vitrage voor het raam opgehangen. Een schroef indraaien met de linkerhand is even een klus, maar verder was het een fluitje van een cent. Precies wat ik wilde! Geen inkijk, en toch nog uitkijk. Onderwijl stond het ree te braden, uren lang op 90 graden. Pas om half acht 's avonds haalde ik het eruit, door en door gaar. Tijdens het bridgen (ja alweer) stond het af te koelen en voor het slapen gaan zat het al in de vriezer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten