Hoog Bezoek

Daar is ze dan! Vandaag kwam Marieke aan, om elf uur met de taxi vanuit Alicante. Wat leuk om haar te zien verschijnen, hier bij ons appartement. We gingen meteen een kopje koffie halen bij Imanis, en hadden weer honderduit aan elkaar te vertellen. Natuurlijk was ze brak, want ze had om vier uur moeten opstaan, maar na wat opknappen kon ze de dag weer aan. We lieten haar meteen Calpe zien en wel vanuit de groene kant: we liepen naar de Ermita, daar maakten we de oranje route, een kleintje maar erg mooi, en vervolgens gingen we vanuit de Ermita verder over de roze route, door de barranco tot aan Casa Torresalada. Daarachter namen we een lunchpauze op het stukje weiland tussen de heuvels. Verder ging het, langs Casa Cocentari waar we de groene route oppikten en zo kwamen we uit bij het busstation. Je zou verwachten dat de bus er al stond te wachten, met Eefs lijntje naar de bushemel, maar in dit speciale geval moesten we nog even verderop lopen naar het Plaza Mayor, waar de bus inderdaad na 4 minuten kwam aanzetten. Hij rijdt eens per uur.
Het was een forse wandeling geweest, dus na de versgemaakte stokvissoep had Marieke het helemaal gehad, zij ging lekker slapen.
Wij keken nog even naar een aflevering van Frans Bauer in China. Dat we dat ooit zouden doen was niet bij ons opgekomen, maar Martijns broer was daarin één van de hoofdpersonen. En dat wilden we niet missen natuurlijk, Martijn was er razend trots op. Na afloop hebben we er nog even over gechat, het is ook hartstikke leuk om zo mee te leven met hem. Maar nu geen Frans Bauer meer!