Weer Benimaurell

Er was gelukkig plaats in de auto voor Marieke. Zo kon ze mee met de groep naar de wandeling in en rond Benimaurell. Dat is een redelijk zware, niet overdreven maar hier en daar met een leuke klim, maar wel één met fantastische uitzichten. Hij gaat namelijk over de kam van de berg. Dat betekent uitzicht aan beide kanten, grotere brokken steen om overheen te klauteren en een enkel keertje manoeuvreren met handen en voeten. De groep bestond naast ons drieën uit de nieuwe groepsleden. Niet allemaal waren ze even blij met deze tocht; helaas is een deelneemster afgehaakt. René begeleidde haar weer terug, en gaf mij de trek op zijn mobiel mee. Ik ging voorop, Ferry was de hekkensluiter en zo liepen we met ons negenen door, daarboven. Mevrouw M., die eigenlijk ook wat bezwaren had gehad tegen deze berg, was helemaal om en genoot met volle teugen. Ze deed op mijn advies haar stokken in haar rugzak en liep zonder verder.  Op een tot lunchplaats benoemde vrije plek midden op de kam aten we ons lekkers.
We constateerden dat er een grote saamhorigheid was ontstaan in ons groepje en daar genoten we allemaal van. Uiteindelijk zakten we af tot in Benimaurell. Daar namen we nog iets te drinken, met de achterblijfster, en reden terug naar Calpe. Ik kocht vast kaartjes voor het vertrek van Marieke en dat van ons. Daarna zaten we lekker bij te komen in ons flatje.