Palmen knotten

Ik dacht dat ik een hele piet was met mijn wilgen knotterij. Dat heb ik twee jaar gedaan, in de vrieskou, met een stel heren als vrijwilliger bij het Utrechts Landschap. Dan haakte ik een been over een tak, de zaag tussen mijn tanden, een arm om een andere tak en dan maar zagen. Doodvermoeiend voor de armen, dat zagen, dus daar werd je wel warm van, maar voor de benen was het toch te koud. Daarom ben ik ermee gestopt. Vandaag zag ik een alternatief dat me wel leek. Een stoere heer had zich vastgesnoerd aan een palmboom, door de kruin heen om zijn middel met een touw vast. Verder stond hij los, met zijn voeten op de stam, die een stuk doorboog. Op zijn borsthoogte zaten de palmbladeren die eraf moesten. Aan zijn riem hing een piramidevormige leren tas, die de houder moest zijn van een eveneens piramidevormig paletmes waarmee hij eerst de tak eraf jaste, en daarna met omhoog stuwende tikken de kop knotte. Ook had hij een soort sikkel aan een twee meter lange steel aan zijn riem, en nog een kortere staaf. Zo stond hij, met zijn benen 90 graden ten opzichte van zijn romp, ontspannen te kappen en te snoeien, en dat dan 6 of 7 meter boven de grond. De palmtakken vielen neer en verzamelden zich op de grond, waar een paar andere mannen toekeken. Een mooi gezicht en helaas, ik had geen fototoestel bij me.
We kwamen net terug van de lunch bij de As de Tapas, een tweede origineel tentje dat ik had ontdekt. Daar hebben we calamares en merluza gegeten, uitstekend klaargemaakt. De baas van het spul was dol met zijn zoontje van 2 1/2, een lekker jochie dat tussen de gasten speelde.
Daarna liepen we terug over de boulevard, naar ons zonnebalkon.