Toppianist in spe

Gisteren hadden we ook nog kennis gemaakt met twee zussen en twee neven en een nicht van Teresa. Eén van die neven, Javier Monsalve, is een bloedserieuze student piano die het in zich heeft om de top te bereiken. Hij is nogal verlegen. Teresa wist dat hij graag wilde oefenen met uitvoering voor publiek, en ze had voorgesteld om een huisconcert bij haar thuis te organiseren, voor ons tweeën en haarzelf.
Ze had niets te weinig gezegd. Javier is een fantastische solist. Hij bracht eerst Bach, heel puntig en dansant, en vervolgens de derde sonate van Prokofiev, en heel wat sprekender dan de uitvoering die ik hier heb gelinked. Vol vuur en drama. Daarna gaf hij uitleg over de thema's van de lange sonate van Liszt, met de klop op de deur van de duivel volgens Javier, en speelde een half uur lang vol overgave dit laatste stuk. Daarna was hij zo uitgeput dat hij direct op de chocola aanviel!
We spraken er nog wat over na en Juan Manuel voegde zich bij ons voor de lunch, waarmee het gesprek overging naar de periode van de tachtigjarige oorlog. Juan Manuel gaf als historicus uitleg aan leerlingen of cursisten dat er ook een Hollandse kant was aan deze oorlog... de Spaanse versie is natuurlijk dat wij de schurken waren, en hij probeerde de afscheiding meer te verklaren vanuit de ontwikkelingen in de Nederlanden en het noorden. Al heel bijzonder voor Spaanse begrippen. Wij konden hem vertellen over de smeekschriften die vooraf gingen aan de acte van Verlatinghe, en de koopmansmacht, de burgers die veel meer begonnen te betekenen dan elders. Heerlijk, zo'n intellectuele familie.
Maar na de lunch was het echt op, ieder ging zijns weegs. Teresa ging naar Portugal, naar een tante die daar als non gepensioneerd is, die had jarenlang bij de Pygmeeën gewerkt. Ook interessant.
Wij dobberden nog na op de muziek van Javier, en gingen later nog even eten bij de Smidse van Vulcanus, veel te veel vrees ik. Omdat we het nog wilden afsluiten met een wijntje, schoven we aan bij een Madrileense dame van 80. Toen ik zei waar we hadden gegeten, keek ze verbaasd op: Dat is toch een schilderij van Velasquez? Ja inderdaad, en zo kwamen we in gesprek over cultuur, en later over wat zij in de jaren van de verschillende oorlogen heeft meegemaakt. Heel bijzonder, we kregen haar adres en zullen haar iets sturen.