Het herinrichten van de kledingkast van afgelopen zondag heb ik maandag moeten bekopen met een hele dag rugpijn. Daarom deed ik het gisteren rustig aan en heb bij wijze van verstrooiing een Indridason gelezen. Maar 's middags ben ik op de fiets gestapt om in Olst boeken van de bieb in te leveren; ze lagen hier al twee maanden, en ik kon ze in Wijhe niet kwijt. Het was een prachtige dag voor een fietstocht. De schoonheid van die rit verraste me. Dwars door de open velden, met hoog gras en grazende koeien fietste ik, bij de boerderijen tsjilpten myriaden mussen me tegemoet. Overal in de bermen en ook in de weides bloeiden witte, paarse en gele bloemen. Bomenrijen stonden er diepgroen bij, en ook daar vlogen veel vogels: sternen, kraaien, ooievaars, kwikstaarten. Het landschap wisselde af tussen huizen en lappen groen, jong graan, ja graan inderdaad en geen maïs. Voortuinen kleurden uitbundig en waar ik mensen tegenkwam, peddelden ze zorgeloos voorbij.
Maar in Olst kom je uiteindelijk, en daar, voorbij een boerderij uit 1636, moest ik zijn. Met veel voorzorg mocht ik mijn mogelijk besmette boeken inleveren, daar was ik mooi van af. Maar ja, in een bibliotheek lonken de boeken me tegemoet, ik kon geen weerstand bieden en nam een exemplaar mee van Salman Rushdies 'Quichot', zijn nieuwste boek, genomineerd voor de Booker Prize 2019. De eerste hoofdstukken zijn uit, het leest weer als een trein met ellenlange maar volle zinnen.
Vandaag was het weer tijd voor het Debbietorium, tijdens het wachten op een bestelling van Kretenzische olijfolie. Het hielp ook tegen de rugpijn, die nog niet over is helaas. Daarna heb ik een stuk van een hert ontvleesd dat ik gisterenavond had gebraden in de oven. Wat een lekker vlees is dat! Ook het uitbenen is leuk om te doen, het vereist een vaste hand en een kritisch oog dat de lijnen van de spieren goed volgt. Maar als het vlees nog rauw is, is dat toch uitdagender. Dan moet je de vliezen meelichten en kun je preciezer verdelen.
Eef tot slot drong er bij mij op aan om The Immortal Hour te beluisteren met de draadloze hoofdtelefoon. Het was mij nog niet gelukt om die aan de praat te krijgen, dus na het bezorgen van de olie ging ik naar het IT mannetje in Wijhe. De pet die ik van hem op had is, is nog verder verlaagd dan ie al was: hij kon het niet voor elkaar krijgen, op een chromebook. Daar stond ik weer met lege handen. Dus moest ik wel serieus aan de puzzel via de vraagbaak op internet en raad eens? het is gelukt. Zo zit ik nu te luisteren naar de Hymn to St. Cecilia van Britten, in afwachting van Rutland Boughton onsterfelijke uur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten