Hyperdepiep

De jarige Job met zijn kadootje

Alweer voor de 72e keer de grote dag voor Eef: jarig. Echt bijzonder is dat niet meer op deze leeftijd. Wel dat hij dat weer in gezondheid en welzijn heeft gehaald. Zoals ik al had verwacht deed ook zijn mobieltje van hyperdepiep. Het bleef maar piepen, allemaal goede wensen van alle kanten, tot en met uit Indonesië toe. Ach, er leven zoveel mensen met hem mee, dat is fijn om te merken. Van mij had hij een pc-tje gekregen, om ook vanuit De Bilt met me te kunnen bridgen. Of ie daar blij mee is? Ja en nee. Dat ik maar steeds plezier blijf houden in bridgen vindt Eef een raadsel. Maar je moet het wel met zijn tweeën doen, zeker als je zo'n buitenissig systeem speelt als wij. Hoewel, Niemeijer buitenissig? ik vind het nog altijd een wonder van logica, schitterend uitgewerkt, onbegrijpelijk dat Berry zoveel meer poot aan de grond heeft gekregen. Maar goed, vandaag zal ik bij wijze van extra verjaarskadootje maar eens niet bridgen. Ik ga lekker op de thee. En uiteraard zelfgemaakt lekkers eten.

Mijn eerste ontmoeting met Eefs vader was toen die zelf 72 jaar zou gaan worden. Op het verjaarsdagsfeest van Eef sprak hij mij aan met de legendarische openingszin: 'Vindt u ook niet dat 72 jaar wel genoeg is, mevrouw?' en ik schoot toch in de lach. 'Wij hebben in elk geval een gesprek nu, hoe u of ik er ook over denken', was mijn antwoord toen ik was uitgelachen. Daarna zijn we geanimeerd doorgegaan. Met die ouwe Henk heb ik het vanaf dat moment altijd uitstekend kunnen vinden.