Voor elk zoveel niet

Close-up van één van tientallen korenbloemen in het graan

Weer een dag om te wandelen. Deze keer een combinatie met boodschappen doen. Dus op naar Heino, en meteen langs de supermarkt in het bos waar de vriendelijke uitbaatster mij hartelijk groet en alvast de Friese Dumkes gaat halen. Ik leg er prei, bieten en wortelen naast, en stop de hele aankoop in de rugzak. Daarna zou ik eigenlijk naar Overesch gegaan zijn, maar de kaas is nog niet op en het weer is zo uitnodigend. Dus wordt het het Heinose bos. Deze keer lopen we opnieuw langs het Reelaer, een havezathe zo te zien maar beschut en niet toegankelijk in het bos, en daar lopen we bij de kruising met de De Vidal Sint Germainsweg links langs de landerijen. Net zo mooi als de vorige keer. Maar nu trekt mijn nieuwsgierige blik naar een hekje dat ik nog niet eerder gezien had; daar moet ik doorheen. En wat een paradijs blijkt daar te zijn verstopt. Een bomenrij als in Oostenrijk, een halfopen plek met een bankje, een monumentaal insectenhotel en verder stilte, lichte harslucht, stralend blauw boven het heldere, afwisselende groen. Ik sta perplex. Daar gaan we lunchen. Deze balsem voor de ziel laten we even op ons inwerken.

Schitterende bloemenrand bij Natuurhuus

Na de lunch lopen we verder en komen langs nog veel meer oh! en ah! weer bij een bekende plek terecht, namelijk het pad waar we Chris en Jolanda hebben ontmoet. Enigszins aarzelend laten we dat zitten en lopen iets verder. Daar is een fietspad, niet zo denderend mooi als het voorgaande, maar het leidt toch langs het Natuurhuus met schitterende planten, en langs een lieflijke weide met krachtig gehoornde koeien met kalveren. Net als we denken dat het nu op is, komen we eerst een eierboer tegen, dwz met eitjes aan de weg, en daarna ontdekken we bioboerderij de Knapenvelder die zowaar parelgort heeft, en echte boerenboter en karnemelk. Wat een rijkdom hier!
We lopen nog door via een bospad langs de autoweg, en komen met wat moeilijk geslinger langs het plaatselijke theater in het bos bij het station Raalte.

Dat is genoeg om te zien dat Raalte er fantasieloos uitziet en dat mijn keuze om niet daar te gaan wonen, terecht is. Uiteraard is de OV engel present en komt de trein binnen net als we op het perron staan. Daarna kan ik thuis even lekker zitten terwijl Eef vis met roquefort opzet. 'Het is voor elk zoveel niet' zou zijn eerste schoonmoeder hebben gezegd.

Lunchplek