Geknipt

Schandalig laat werd ik wakker, wel helemaal uitgerust, en had nog tijd om oude kleren te zoeken die met een inzameling mee konden. Veel waren het er niet, na de verhuizing, maar toch kon ik afscheid nemen van een paar items. Daarna ging ik uiteraard naar de kringloop om te kijken of er iets van mijn gading zou zijn. En ja hoor: ik miste nog leidstokken voor de gordijnen, en die lagen er. Ook vond ik een stuk bewerkbaar rubber met gaatjes, precies wat ik zocht voor een constructie met de bamboestelen voor de bonen. Overal had ik al gezocht, de Hubo, de Hema, de winkel met huishoudelijke spullen, maar nergens rubber te krijgen. En hier lag het, weliswaar in de vorm van een surfjack, maar prachtig versnijdbaar en klaar voor gebruik.

Hier komt een elvenbloem op uit een
zaadje dat ik heb geoogst. Marjorie,
dit gun ik jou!

Vervolgens heb ik mijn boodschappen gedaan bij de supermarkt in het bos, vlak achter het station Heino. Toevallig waren ze die week 5 jaar open. Als aanmoediging kregen alle klanten daarom iets lekkers mee. De wandeling erheen is echt een troost voor de ziel, die zal ik graag en vaak blijven doen. Vervolgens nog een bezoek aan de opticien - het kan weer! - die aangaf dat mijn ogen prima zijn, en nauwelijks veranderd ten opzichte van de vorige keer. Maar dat was nog niet de klapper. Toen ik weer thuis was en net een kop thee zat te drinken in de tuin, ging de telefoon. Een dolgelukkige Marjorie hing aan de lijn: ze heeft haar droombaan gekregen! Ondanks het feit dat ze nog niet hersteld is. Maar ze is overduidelijk geknipt voor deze baan en kan, als straks de behandelperiode voorbij is, aan de slag. Proficiat meid, je bent een kanjer!