Internationale Bijendag

20 mei - deze dag is uitgeroepen tot Internationale Bijendag. Met de achteruitgang van de bijenstand mocht daar ook wel aandacht aan besteed worden. Overal ter wereld loopt de bijenstand achteruit. Overal? Nee... er is een klein landje waar de bijen floreren, om het zo maar eens te zeggen, en dat landje is Slovenië. Ik las het in een stuk van een Engelse kwaliteitskrant, en ook https://www.beeourguest.eu/slovenia-beekeeping/ vertelt er iets over. Het verbaast me niet dat het juist Slovenië is dat dit presteert. Drie of vier keer ben ik er geweest met mijn geliefde, en elke keer was een feest. Het land is, of was althans toen, nog een oorspronkelijk boerenland met een uitbundige natuur en een cultuur van kleinschalige zorg voor goed voedsel. Elke boer met twee eigen varkentjes, een paar druivenranken voor wijn en destillaat, een lapje grond met groenten dat niet met kunstmest maar met echte mest behandeld werd. Gastvrijheid stond er hoog in het vaandel. We konden niet ergens aankloppen om naar de weg te vragen, zonder te worden binnengehaald en mee te drinken en hapjes te eten. Zelfs kapoen en veulen stond er op het menu. Wat een plezier hadden we bij de boerderij waar we overnachtten in een houten huis met paardenvel op de vloer, waar we meehielpen met de wijnoogst. Oma, die uitsluitend Sloveens sprak, noemde Eef een 'kanarski' omdat hij luid zingend de trossen knipte. En later liepen we door de avond met een paraplu op in het stralende weer, omdat de walnoten bij tientallen op onze hoofden vielen. Oogsttijd in Slovenië! Misschien wel de mooiste herinnering: een weitje, ver van alles, met hoog opgeschoten gras, graan en kruiden, en ook de graslathyrus stond daar. Wij gingen er liggen, en ademden de geuren in van de verse, krachtige kruiden.