Morpheus

Eindelijk kwamen dan de mannen van Morpheus het mij toegezegd hoofdbord voor het bed brengen, en een nieuwe tijk. Ze waren al vroeg ter plekke, en gingen boven aan de slag terwijl Eef en ik op gepaste afstand in de tuin zaten te wachten. Deze keer liep het zowaar vlot; de jongelui wisten precies wat de bedoeling was, de kamer was erop voorbereid en alles paste, ook door het trapgat. Met een kopje koffie kwamen we nog even in gesprek. Eén van de twee vroeg naar mijn beeld van Icarus, hij wist zo gauw niet precies hoe die heette maar kon zijn verhaal wel thuisbrengen. En zo kwamen we in gesprek over de Griekse mythen en sagen. Laat nu die knul van zijn ouders de bijzondere voornamen Cirrus Minos hebben meegekregen. Over weerkunde had ik niet zo meteen een boek liggen, maar wel natuurlijk het boek van Stephen Fry geheten Mythen, waarin de hele Griekse godenwereld op een toegankelijke wijze wordt naverteld. Ik vond dat hij zijn eigen naamsverhaal toch minstens moest kennen, en Eef suggereerde daarop, hem het boek te geven. Schitterend idee! Zo gezegd zo gedaan, en toch mijn grote genoegen was Cirrus Minos er al direct niet uit weg te slaan. Terwijl hij al lezend als bijrijder in de rechterstoel zat, draaide de auto de straat weer uit.

De Regge in zijn volle pracht

Vervolgens maakten we een wandeling van Ommen naar het Lemelerveld en weer terug; niet zo'n groot stuk maar wel erg mooi, hoewel de heide wel erg droog en dor leek te zijn. Maar we kwamen zo ook langs de Regge, en dat was meer dan de moeite waard. Kanoërs, paarden in een wei, een afgesneden oude tak van de beek met kroos erin en hoge bomen eromheen, een verstild paadje erlangs - heel mooi.