Oma en opa in Brabant

 Op de terugweg van Valkenburg zouden we van de gelegenheid gebruik maken om de kleintjes van Maris te bezoeken, en haar natuurlijk ook. Redelijk vroeg vertrokken we en we waren rond de lunch daar. De kleintjes zaten nog op school. Zo konden we even in rust met dochter en schoonzoon spreken. Het was voor mij al weer een poosje terug dat ik er was. Ik kreeg een lief kadootje, nog voor mijn verjaardag: een notitieboekje met muziekopdruk. We praatten wat af, en toen was het al weer tijd voor de kleintjes. Guusje herkende me niet meteen, o foei, ik was echt te lang weggeweest. Maar het was heerlijk om weer met ze te knuffelen. Ze vroegen honderduit en lieten van alles zien. Kort daarna moesten we al weg, maar het was de moeite waard geweest. 

Familiefoto

Op het station heerste consternatie: midden op een overgang van het spoor was een trein blijven steken. Hij kon niet verder. De spoorbomen bleven maar dicht. Aan de overkant zou onze trein vertrekken. Wat ik nooit had denken mee te maken gebeurde: Ferry liep om de spoorbomen heen, dwars voor de trein langs. Ook de andere wachters liepen er door. De trein kwam aan, maar ging uiteindelijk toch niet; we moesten alsnog naar het andere spoor. Al met al duurde het niet meer dan een kwartier langer dan anders voor we terug op honk waren.