Van Terborg naar Doetinchem

uitkijkpost aan de bosrand

Van Terborg had ik nog nooit gehoord, maar het heeft een station. Reden om er vandaag heen te gaan en een wandeling te maken. Het blijkt in de buurt van Doetinchem te liggen. Ten noorden van Terborg zag het er groen uit op de kaart, dus daar ging het heen. Het eerste stuk was eerlijk gezegd een tegenvaller: veel asfalt, weinig fraais. Maar eenmaal voorbij de Bielheimerbeek was de bebouwing verdwenen en begon een mooi groen stuk. Met Komoot in de hand liep ik over de kleinst mogelijke paden met mijn Eef. Al struinend door een lieflijk loofbos stuitten wij plotseling op Pater Portier, een imposante man met een halflange, horizontaal afgesneden baard in prachtig grijzend zwart. In zijn monnikspij der Franciscanen zag hij er bepaald werelds uit, eerder een Pater Uitsmijter eigenlijk. Wij bleken ons wederrechtelijk op het terrein van de Abdij van St. Willebrordus te bevinden. We dachten ook al, het lijkt hier wel een klooster, en dat was dus ook zo. Maar modern genoeg hoor. Er waren landerijen omheen die zo te zien professioneel worden bewerkt door de heren. Helaas konden we niet blijven kijken, we moesten van de binnenplaats af. Omgelopen was het even zoeken maar ik kon het bos weer in en we liepen verder. Het terrein was van Kasteel Slangenberg, waar we nog even langs kwamen. Toen hadden we genoeg kilometers in de benen en ik zocht de snelste weg naar Doetinchem, maar wel de groenste.

Veel terrein hier staat normaal gesproken onder water.
Nu stond het vaak droog, maar hier was nog wat.

Die liep over alweer een privé terrein, maar voor ons wandelaars werd een uitzondering gemaakt zodat we tussen de weilanden door en via een laatste bosgebied vrijwel op het station Doetinchem uitkwamen. Het werd al donker, want dat gaat hard in deze dagen, maar we waren ruim op tijd thuis om een goede maaltijd te verzorgen.