Geen feest

Mijn wijkje is ook mooi.
Dit is zomaar een achtertuin waar ik langs liep.

Onze nationale Oranjeman heeft ooit deze dag zich toegeëigend als Koningsdag. Oubollige pret, parades en fanfare, kinderspellen en bier, veel bier, dat was meestal de invulling. Het gekroonde hoofd heeft het moeten afleggen tegen de corona. Er was vandaag niets te beleven. In mijn straat geen blije eieren die koningsliedjes zongen, er hingen zelfs niet overal vlaggen. Wel scheen de zon en heerste er een weldadige rust. Na het vertrek van Eef, die over Holten wil gaan wandelen, zat ik na te mijmeren over onze daginvulling van gisteren, na de chat: ik heb hem de bossen van Heino laten zien, waar ik zo over te spreken ben. Eerst langs de uiteraard gesloten boerderijwinkel - het was tenslotte zondag - en dan langs het restaurant even verderop het bos in. Daar hebben we een heerlijk rondje gemaakt, langs prachtige open stukken in het bos en in deze uitbundig groene lente. Het jonge loof van de bomen sprong je tegemoet. Op zeker moment week ik af van de route die ik eerder gelopen had, en we kwamen door een merkwaardig dicht bos met lichtgekleurde bomen, geen berken, op een weiland van het Overijssels Landschap dat enorme rust uitstraalde. Daar ontmoetten we een stel, Chris en Jolanda geheten, dat heel bekend is met de natuur hier. Zij zijn bereid om ons een paar mooie stukken aan te wijzen.
Op mijn verzoek gingen we daarna terug via het centrum; dan krijg je ook de kerkweide te zien, en die vind ik zo mooi. Tot ons plezier was er best wat te doen in hartje Heino. Je kon er ijs krijgen, en een snackbar had grote hamburgers en kroketten. Daar hebben we van gesnoept in het zonnetje op het plein, onderwijl genietend van het geroezemoes van de andere aanwezigen, die keurig op anderhalve meter van elkaar bleven. Het hoort er allemaal zo bij, als het er niet is mis je het, maar het is vaak veel te veel. Dat was nu niet, er waren precies genoeg mensen. Terug op het honk hebben we weer lekker gebridged. Vanavond zal dat niet lukken.